We namen de trein van Ella richting Kandy. Om Adam’s Peak te bezoeken moesten we afstappen in Hatton. De treinrit verliep zeer rustig. Onze rugzakken konden we netjes wegbergen en we hadden al snel een plek bemachtigd in deuropening. Hier konden we beide zitten en genieten van de natuur en het goede weer. Vier uur later kwamen we aan in Hatton. Hier namen we een hele oude bus richting Sri Pada. Er was veel volk op de bus, maar hadden toch beide een zitplek. De rit was vrij ruw en duurde anderhalf uur, maar het was genieten van een prachtige route tussen de thee velden, hoge bergen en twee meren. Ons hotel lag op de hoofdbaan. Hier stapten we dan ook direct af. We kregen een vriendelijk ontvangst en de eigenaar deed er alles aan om het ons gemakkelijk te maken. Onze kamer was zeer ruim, nieuw en mooi. We kregen een thee en deden een praatje met twee Franse toeristen. We rusten uit op onze kamer en stonden om zes uur klaar voor het avondeten. Verschillende lekkere curry’s deden ons water in de mond krijgen. Achteraf kregen we nog een chocoladeijsje als dessert. We kregen nog een korte uitleg over Adam’s Peak en kropen vroeg ons bed in. Rond half acht vielen onze ogen dicht. De wekker stond om twee uur deze nacht.
Genoeg geslapen of niet, het pikt wanneer de wekker om twee uur ’s nachts afgaat. We maakten ons snel klaar om tegen kwart over twee buiten te staan en te vertrekken. Het was nog een kwartiertje wandelen naar de start van de berg. In de verte zag je de verlichting van het pad op de berg. Aan de start van de berg moesten we een bel laten klinken zodat de heilige onze aanwezigheid op berg kon waarnemen. Monniken aan de start ontvingen maar al te graag een donatie. Veel kraampjes met eten, warme truien, mutsen en andere rommel waren allemaal open in de hoop dat toeristen hier iets kopen. Het gaf ons alvast een gek gevoel. Onderweg kwamen we nog een heleboel toeristen tegen die ook ’s nachts de berg beklommen. Veel locals kwamen we dan weer tegen in de andere richting. Die kwamen de berg terug af gestrompeld. Een lange broek en trui was zeker welkom, maar in het begin waren we toch hard aan het zweten en de trui was snel terug uit. Naarmate we hoger klommen werd het toch koud en deden we ze terug aan. Ook de lucht werd iets ijler. Ik moest éénmaal stoppen omdat mijn suiker toch wel drastisch aan de lage kant stond. Na een banaan en wat Sprite en konden we weeral verder. We stopten éénmaal om een thee te drinken en zeer regelmatig om de benen even te laten rusten. Het eerste stuk was even zwaar om in gang te komen. Maar vergeleken met het middenstuk was dat niets. Hoge trappen, geen leuning en vooral nog veel meer trappen. We kregen honger en stopten om een Roti te eten. Inez verkoos om te blijven staan, want er liep een muis rond ???? Na het middenstuk kwam het laatste stuk en dat viel best mee. Je had een leuning en de trappen waren gelijker gemaakt. Onze stop vlak voor de laatste 300 treden naar de top was in een klein winkeltje. Hier zat iedereen te wachten om op het juiste moment naar de top te klimmen. We deden onze jas aan, want het werd toch vrij koud, vooral als je stilzit. Een thee hield ons warm. Even naar het toilet en we waren er klaar voor. Inez had een beetje hoogtevrees. Als je steil omhoog gaat en naar achter keek zag je de vele lichtjes van de dorpen in de verte. Eens boven was er veel volk. Hier moesten we onze schoenen uitdoen, wat best wel koud was. We zagen de tempel. Hier bevind zich volgens de boeddhisten de voetafdruk van Boeddha, volgens de Hindu die van Shiva en de Islam en Christen geloven dat deze van Adam is. Deze voetafdruk symboliseert dat Boeddha, Shiva of Adam hier zijn eerste voet op aarde zette. Hier mochten we geen foto maken. Het was een twee meter hoog gouden beeld. We probeerden tussen alle mensen een plekje te zoeken om de zonsopgang te zien, maar we stonden eerst niet zo goed. Een aantal foto’s maken ging net wel maar heel veel zagen we niet. Met een beetje duwen en trekken kwamen we iets dichter. Hier konden we genieten van het prachtige landschap dat tevoorschijn kwam. Het was adembenemend mooi. Tijdens de zonsopgang speelden ze trommel en fluit. Dit maakte het moment toch wel magisch. Vele bergen, wolken, dorpen en de jungle kwamen tot leven. Hier waren we best wel even stil van. Na veel zonsopgangen in Australië staat dit toch wel met stip op nummer één. Toen we begonnen aan de afdaling werd het lichter en zag je meer en meer hoe hoog je werkelijk zat en wat een fantastisch uitzicht je had over een ver uitgestrekt landschap. De afdaling liep wat moeizaam in het begin, maar kwam meer opgang tegen het midden. Het was doorzetten, regelmatig rusten en vooral de pijn verbijten. De kuiten en knieën lieten weten dat ze er genoeg van hadden. Mijn benen trilden er van als ik stil stond en Inez haar knieën deden toch pijn. Maar doorzetten! Tijdens een rustpauze een thee drinken en een Roti eten deed deugd. Het laatste stuk was er teveel aan. Het bleef maar duren. Eindelijk aangekomen in ons verblijf namen we snel een douche en aten we een overheerlijk en deugddoend ontbijt met veel fruit. De rest van de dag genoten we van de rust op ons terras, een half uurtje slapen en veel rusten. ’s Avonds aten we een lekkere curry en vielen we als een blok in slaap rond 21u. Het was een magische dag waar we beide veel van genoten hebben. Het waren de 11 000 trappen en 2 243 meter zeker de moeite waard.
De volgende dag ging de wekker al om 7u. We aten een lekker ontbijt, checkten uit en namen de bus van 9u15 naar Hatton. We zaten met veel geluk als eerste op de bus en hadden onmiddellijk een plek. Tien minuten later zat de bus stampvol. We waren op tijd aan het station en namen de trein terug richting Ella. De treinrit was lang en vreselijk. Vijf uur lang rechtstaan aan de toiletten. Onze kuiten en benen deden nog zeer van de dagen ervoor. Het was een lange rit en eentje dat maar snel mocht eindigen. Aangekomen in Ella werden we vriendelijk ontvangen door Ragu. We waren blij dat we terug in ons hotel zaten van vorige keer. Ditmaal voor één nachtje maar dat was zeker welkom. We kregen thee, koekjes en beide een warme maiskolf als welkom. ’s Avonds mochten we meekoken en aten we vis en curry. Ragu at mee met ons aan tafel. Ragu gaf me speciale zalf voor op mijn kuiten te smeren na het douchen. Ik kon bijna geen trappen meer opgaan dus dat was zeker welkom. We genoten, waren bekaf en vielen als een blok in slaap.
X Ely & Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
best naar huis komen om uit te rusten. Nee serieus , respect om op te staan zo vroeg. Ik zou het ni doen. Zou denken”laat den berg maar nar mij komen. Fijne foto’s
grtz
Vader
Wat prachtige momenten! Foto’s nog eens op de computer bekijken! Zeker iets om niet te vergeten! Wat een avontuur! Veel liefs en dikke knuffels! Moekie
Hey inez en Ely,
Weer prachtige beelden. Kleurrijke markt en rustgevende natuur. Authentieke slaapplekjes en een zwembad voor jullie alleen…
Dan nog zoveel bijzondere dieren onderweg tegenkomen. Hmmmhmmm, ik gun het jullie zo van harte.
liefs, Astrid.