Na een top dagje aan ‘The Great Barrier Reef’ bleven we de volgende dag rustig aan het zwembad. Een aantal foto’s later en bladzijdes verder in onze boeken, werden we uitgenodigd voor een Chinese thee ervaring. We namen plaats samen met onze AirBnB hosts en een andere gast, aan een Chinese theetafel. Hier werden ons verschillende theeën voorgeschoteld met telkens een woordje uitleg bij. Veel verstonden we niet van al dat Chinees-Engels gebrabbel, maar kort gezegd; het was vooral goed om te gaan slapen. Enkele theeën die we te drinken kregen waren tot 30 jaar oud en bestonden voornamelijk uit schors van bomen en takken van verschillende struiken. De volgende ochtend wist Inez me te vertellen dat ze niet kon slapen van de thee. Alvast veel extra pret verzekerd voor mij die dag 😉
We kropen vroeg in ons bed want onze wekker stond om 5u30. We werden opgepikt om 6u45 aan hotel Palm Royale, iets verder hier vandaan, voor onze uitstap naar Daintree Rainforest en Cape Tribulation. John was zo vriendelijk ons af te zetten want Inez sliep nog een klein beetje. Tegen dat het 6u46 was begon ik al een beetje te ijsberen want de bus was te laat! 😀
Onze bus was zeer goed herkenbaar, we zagen ze in de verte aankomen rond 7u. Eindelijk!
Er stapte een vreemd figuur uit de bus dat veel te actief was voor het uur van de dag. We kregen een zeer hartelijk en warm ontvangst en stapten de bus op. Brad stelde volgens Inez veel te veel vragen op zo een verschrikkelijk vroeg uur. Ik beantwoordde alles en begon een aardig gesprek op gang te trekken. Vijf stops later bij andere hostels en hotels hadden we iedereen opgepikt. We konden het alvast goed vinden met een Belgisch en Hollands meisje.
Eens buiten Cairns reden we langs de kust richting Port Douglas. Dit zou normaal onze eerste stop worden, maar aangezien het tij vrij laag stond was het beter om eerst richting de Daintree River te rijden zodat we meer kans hadden om krokodillen te spotten. Telkens de bomen langs de weg even verdwenen, zag je de mooie kustlijn met strand erbij.
Onze eerste stop was snel, we parkeerden even langs de weg en hadden een enorm mooi zicht op het water. Hier maakte ik ook gretig gebruik van om even snel naar het toilet te gaan.
Tien minuten later reden we verder en waren we snel op weg naar het Daintree Rainforest waar we de Daintree River trotseerden. We kwamen aan in een klein dorpje. We koffie en thee aangeboden. We praatten met enkele van onze reisgenoten en leerden elkaar beter kennen. Niet veel later volgden we Brad door een klein deel van het regenwoud en kwamen we aan bij de Daintree River.
Hier stapten we op een bootje, bestuurd door Bruce, en vaarden we de Daintree River af. Hij werkt al 35 jaar als gids en wist ons veel te vertellen over de rivier, krokodillen en de verschillende planten en dieren.
We namen een kleine afslag naar een rustiger stuk van de rivier. De rivier stond nu vrij laag waardoor de vele planten en bomen goed zichtbaar waren. Mangroves zijn hier de meest voorkomende bomen die we ook heel duidelijk zagen bij het lage tij. Ze zijn zeer belangrijk voor het leven in de rivier en het regenwoud. Tegen de namiddag staat dit water gemakkelijk 2,5 meter hoger en verdwijnt alles. Veel moeilijker om krokodillen te spotten die op de zandbanken liggen. De krokodillen worden hier niet gevoederd en niet dichter dan 10 meter benaderd. Ze zijn de boten en mensen dus zeer gewoon en zijn dus vaak te bezichtigen. Bruce kreeg via de walkie-talkie van een andere boot te horen dat Scarface, de oudste (50 jaar) en grootste krokodil die hier zit, op zijn gebruikelijke plaats aan het zonnen was. We vaarden zachtjes zijn richting uit. Met zijn 4,5 meter viel hij enorm op. Hij lag stil en er werd gegrapt dat hij fake was, om zo volk te lokken. Enkele seconden later bewoog hij. Dat was best indrukwekkend om te zien.
We vertrokken en reden op een weg die ons middenin het tropisch regenwoud bracht. Hier was het vooral uitkijken naar de Cassowarry vogel die hier zeer zelden gezien wordt. Brad beloofde ons een biertje te trakteren wanneer we er één zagen. Jammer genoeg bleef onze mond droog.
Even verder stopten we aan het viewpoint Alexandra waar we een mooi uitzicht hadden op de verschillende gewassen van het regenwoud, het mooie blauwe water en The Great Barrier Reef. Niet ver hier vandaan werd Crocodile Hunter Steve Erwin in 2006 doodgestoken in het hart door een pijlstaartrog.
Terwijl we, je raadt het nooit, weeral verder reden stopten we bij een kleine weg tussen de bomen. Het was niet gemakkelijk om er te parkeren maar eens aan de zijkant van de weg liepen we door de bomen. We kwamen terecht op een enorm strand, Coconut Beach, met palmbomen en een droogliggend stuk van The Great Barrier Reef. Dit deel ligt al jaren droog en is uiteraard dood. Onze gids liet ons weten dat al duizenden jaren lang het regenwoud en het reef elkaar in leven houden. Als je 100 meter verder vanaf het strand in het regenwoud zou lopen en daar begint te graven, je na een tijd het reef tegen komt. Juist daarvoor staat Coconut beach en Cape Tribulation bekend. De regenwouden en stranden die één worden met The Great Barrier Reef. Jammer genoeg mochten we hier niet zwemmen, omwille van de krokodillen. Negen op tien ben je veilig maar die ene keer moet het maar eens slecht aflopen.
Er viel een verse kokosnoot naar beneden uit een palmboom. Eén van onze reisgenoten had dit opgemerkt en probeerde deze kapot te gooien op een boomstronk en een rots. Ik gaf haar een scherpe steen en zei de kokosnoot open te ‘smashen’ door met de steen er op te slaan. Iedereen kwam er rond staan in de hoop zijn dorst te lessen met vers kokosnootwater. Een vijftal minuten later was de kokosnoot open en konden we smullen van het water.
Aangekomen aan Cape Tribulation, een klein resort tussen de bossen, namen we plaats in een restaurantje en kregen we onze maaltijd voorgeschoteld. We hadden beide chicken wraps besteld en deze waren best lekker. Inez leste haar dorst met een Corona en ik nam een Little Creatures biertje, wat enorm in de smaal viel. Bij ons vertrek naar de rivier liepen we voorbij een groot web met een spin in. Eindelijk, de eerste spin! Een Golden Orb. Niet dodelijk maar als hij je bespringt en bijt ben je wel een aantal dagen ziek. Vergelijk het met een stevige kater. Deze spinnen zijn dus vrij ongevaarlijk tegenover vele anderen in Australië, maar je wil niet dat deze in je nek valt.
Met een Corona in de hand, onze zwemkledij aan en onze handdoek over onze schouder liepen we naar een riviertje middenin het regenwoud. We namen een zeer frisse duik. Ik plaatste mezelf even neer in een ondiep plekje in de zon, opende mijn drankje en genoot van de stilte en de warmte. Inez bleef nog even in het diepere water met haar gezicht richting de zon. We kleedde ons snel om tussen de bomen, legden ons nog even neer in de zon en babbelden met een aantal reisgenoten.
Op de terugweg naar Cairns verdubbelde Brad de trofee om een Cassowarry te spotten. Niet één, maar twee biertjes voor diegene die hem vond. Maar het bleef een zoektocht zonder resultaat. Tot op een moment Brad alle remmen dichtsloeg en riep; “Cassowarry!”. Daar kwam hij uit de bossen gestapt, samen met zijn jongen. Het enige wat we deden was veel foto’s trekken en genieten van een zelden voorkomend moment. Onze trip van vandaag was alvast geslaagd! Alles afgevinkt op onze lijst.
Maar dat positieve moment keerde snel tegen ons; de overzet boot, de enige weg over de rivier terug richting huis, was kapot. We stonden dik anderhalf uur stil vooraleer we de rivier over konden.
De laatste stop, jammer genoeg in het donker, was Port Douglas. Hier konden we nog even genieten van het strand en het warme water. Onze voetjes even nat maken en het was al snel tijd om de rit naar huis verder te zetten. Die was alvast aangenaam door een traktatie door Brad, toffe muziek en aangenaam volk.
Een uurtje later werd iedereen afgezet en bood Brad ons een lift tot aan onze AirBnb.
Wat een luxe! Moe en voldaan genoten we nog van onze toast en kropen we ons bed in.
X Ely en Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
Hey Inez en Ely. Wat hebben jullie al mooie indrukken opgedaan op zo e korte tijd. En al fantastische dieren gezien. Dat is echt heerlijk. Van zo e dingen kom je in je nopjes he????. Leuk om de blog te lezen, zo kom ik ook wat meer te weten over de de andere kant van de wereld. Liefs astrid
Hey Inez en Ely
Ook ik geniet telkens van de reisverhalen. Het ontspant en het is prettig om de wereld via beschrijvingen te leren kennen! Genieten maar en ik kijk uit naar de volgende avonturen. Brigitte x
Dank je wel, Brigitte. Heel leuk dat we anderen ook kunnen bekoren met onze verhalen 🙂 Groetjes, Inez en Ely