Vanuit de boerderij reden we naar Port Hedland. We zagen al snel dat hier niet veel te beleven viel. Ook Karratha was niet echt de detour waard (500km in totaal). We zetten onze tocht verder richting Broome. Eighty Mile Beach zou dan weer wel de moeite zijn om te overnachten. De naam zegt het zelf al, 80 mile beach. Een ongelooflijk lang uitgestrekt strand. Heel mooi! De camping was erg rustig en aangenaam. We genoten sinds hele lange tijd van de prachtige West-Australische zonsondergang op het strand. Deze blijven ons telkens verbazen. We speelden nog een spelletje en kropen vroeg onder de wol.
We hadden hoge verwachtingen van Broome. De Lonely Planet sprak veelbelovend over deze stad en we hoorden ook veel goeds van locals. Ook Ely zijn broer had hier zijn hart verloren. Nadat we onze camping hadden geboekt en de was hadden gedaan, trokken we het centrum in. Ik zag het al meteen. Te groot, te typisch Australisch?! Nee, het kon ons echt niet bekoren. We bezochten de Matso’s brouwerij en zagen een mooie zonsondergang aan Cable Beach. Dit strand is bekend om de kamelen met toeristen die voorbij passeren. Leuk, maar niet ons ding. We werden wel meteen gewaarschuwd; we zaten vanaf nu in Crocodile land! De dag voor onze aankomst was er een krokodil gespot. Oppassen geblazen dus!
De volgende ochtend pakten we in en reden we richting The Dampier Peninsula. Cape Leveque is het uiterste puntje hiervan. 200 km unsealed road moesten we hiervoor eerst wel trotseren. Sem, Ely zijn broer, heeft daar enkele jaren geleden gewerkt in Kooljaman. Een resort en camping aan Cape Leveque. We wilden hier graag een bezoek brengen. We maakten een mooie, maar hobbelige route langs het rode zand. Prachtig! Aangekomen aan Kooljaman boekten we een nachtje op de camping. Een prachtig uitzicht, maar erg duur voor wat je kreeg. Een beetje vergane glorie hadden we het gevoel. We besloten om met onze auto het strand eens af te rijden. We lieten onze banden af tot 18 psi en vertrokken. Best spannend, want we hadden nog nooit op zand en/of in de duinen gereden. Het ging best vlot en we genoten er erg van! Aangekomen parkeerden, nu ja parkeren kan je dat niet echt noemen op zo’n groot strand helemaal alleen ????, we onze auto. Ely waagde een poging tot vissen, maar veel werd er niet gevangen. Snorkelen dan maar! Geen enkel vis te bespeuren, jammer! Maar het gevoel om alleen te zijn op een groot strand was toch fantastisch. We genoten er van.
De volgende ochtend reden we verder en per toeval kwamen we de Pearl Farm aan Cygnet Bay tegen. Er was een mooie infinity pool én we konden de dag erna de Staircase To The Moon zien. Dit is een natuurlijk fenomeen dat optreedt wanneer het volle maan opkomt wanneer het laagtij is en er ‘mudflats’ te zien zijn. Heel speciaal en enkel te bekijken in deze regio. We besloten er twee dagen te blijven. We boekten ons een safari tent aan het water. We genoten van een rustige dag aan het zwembad en beleefden een leuke avond op ons terrasje met een mooie zonsondergang en een flesje rode wijn. Vlak voor we wilden gaan slapen wilde ik nog even naar het toilet. Drie felgroene boomkikkers zaten in onze badkamer! Kriebels krijg ik van die beesten ???? Ely sloot snel de ‘deur’, maar helemaal op mijn gemak was ik niet. Gelukkig sliepen we wel heerlijk! De volgende ochtend waren er gelukkig alweer twee kikkers verdwenen maar eentje zat nog tussen onze zeepjes. Een lieve meneer van de house keeping verwijderde deze laatste griezel snel uit onze badkamer.
De Staircase To The Moon was prachtig! We waren erg blij dat we hiervoor een extra dagje gebleven zijn. De dag erna was het tijd om terug naar Broome te rijden. We deden onze boodschappen en verbleven nog één nachtje op een camping met een zalig zwembad.
X Inez & Ely
Heb de indruk dat in Australie meer dieren wonen dan mensen. Stranden zijn niet zoals Benidorm beach. Haha.
Maar ervaringen die je hier onmogelijk kan meemaken. Herinneringen die je de rest van je leven kan koesteren.
Mooi mooi
Padré