Francois Peron National Park had natuurlijk meer te bieden dan enkel een ritje tot aan Big Lagoon. We hoorden verschillende verhalen over de prachtige uitzichten en divers wildlife. We wilden meer zien! De dag van onze dag tour brak aan! In het totaal waren met vijf. Linde, Inez, ik en een ouder gepensioneerd Engels koppel. Het eerste stukje van het nationaal park deden we reeds op onszelf, maar in een goed uitgeruste 4WD auto was dit toch net iets spectaculairder. In plaats van tijding links af te slaan reden we rechtdoor. Het zand werd dieper en na enkele kilometers reden we het strand op. Ze hadden gelijk; als we dit met onze eigen auto deden, reden we onszelf onmiddellijk vast. Verschillende kangoeroes sprongen voor de auto het strand over. Ze schrokken van het geluid en maakten zich snel uit de voeten. Onze chauffeur moest éénmaal enorm had remmen of er zat er één onder de wielen. Fantastisch om alles nog eens in het wild te zien. We stopten voor koffie en thee en wandelden richting het water. Hier leerden we hoe je verse kokkels opgraaft, aten verse oesters vanop de oesterbanken en proefden van wild zeewier. We stonden nog geen twee minuten in het water en er zwom al een ’shovel noes ray’ voorbij. Door het laagtij laat de oceaan verschillende waterplasjes achter. Hier vind je enorm veel kleine vissen en garnalen. Zij blijven daar tot ze volgroeid zijn. Waneer ze volgroeid zijn zwemmen ze als volwassen dieren naar de open oceaan toe. Onze chauffeur ving een kleine garnaal met zijn pet. De dag begon goed en het kon alleen maar beter gaan.
Wanneer we toekwamen aan Bottle Bay klommen we een duin op. Vanaf hier hadden we een prachtig zicht op het rif. Op deze plek was het enorm mooi hoe het blauwe water, het witte strand en de rode duinen samensmolten. We leerden Aboriginal kunst maken in het zand. Een beetje verderop zagen we enkele geiten over de duinen lopen. Het nationaal park was vroeger eigendom van een familie dat geiten fokte. Australië vond het domein te mooi en bijzonder en maakte er in 1993 een nationaal park van. De familie besloot de geiten achter te laten. De geiten worden door de locals nu bekeken als ‘overlast’ en het is wettelijk toegestaan om op de geiten te jagen. We trokken ons snorkelgerief aan en trokken de zee in. Na enkele minuten in het water zagen we al een zeeslang. Onze gids had ons op voorhand gezegd dat de kans mininiem zou zijn. Hij had het blijkbaar mis! 😀 We schrokken even en waren er niet helemaal gerust in, maar bleven toch in de buurt. Wat een unieke kans! Zeeslangen hebben niet de intentie om mensen aan te vallen. Natuurlijk blijf je beter uit de buurt, want als ze je bijten ben je binnen enkele minuten dood. Vierhonderd meter verder de zee in zagen we veel vissen en koraalrif, maar de visibiliteit was matig. We hadden gehoopt om nog iets meer te zien, maar dat kan je op voorhand nooit voorspellen. Linde is niet zo’n fervente fan van de zee en toen ze de zeeslang had gezien sloeg ze in lichte paniek. Na vierhonderd meter in de zee wilde ze terug gaan. Ik besloot met haar terug te zwemmen zodat ze veilig terug aan wal kon geraken. Op de terugweg was het even moeilijk voor haar, maar ik heb haar vastgenomen en naar de kant gebracht. Inez en de groep kwamen twintig minuten later ook terug. Ze zagen de zeeslang nog even op de terugweg.
We deden twee wandelingen waar we jammer genoeg geen wildlife zagen. We leerden over voetafdrukken van dieren en genoten van enkele prachtige stukken natuur. Onze middagpauze brachten we door in het water. We aten wraps en hadden een leuke babbel met onze chauffeur. Onze laatste stop bracht ons naar een plek waar we veel leerden over wildlife in de zee. Ook konden we hier veel dieren spotten. Verschillen roggen, waaronder de Cowtail Ray en Eagle Ray, Lemon Shark haai, schildpadden, vissen en enkele krabben. Het was gewoon genieten hoe alles zo harmonieus samen kan leven. We bleven hier een half uurtje staan. Voldaan reden we terug richting het centrum van Denham om nadien naar onze kampeerplek in Monkey Mia te rijden. Het was een lange en vermoeiende dag, maar we waren super blij met alles wat we leerden en zagen. We namen een douche en dronken nog iets in het restaurant op de camping om nadien te gaan slapen.
X Ely & Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
Lieve Inez,
Juliie gaan bewust heel wat avonturen aan… Als ik het lees en zie krijg ik er ook zin in. Voelen tot in je tenen dat je “leeft”, heerlijkkkkk . Die dodelijke waterslang zou voor mij dan wel iets te ver gaan ;-).
Het zijn trouwens weeralom prachtige foto’s, de natuur daar is zo mooiiiiiii.
Jouw haren zijn al goed gegroeid, ook mooi ;-).
De tijd vliegt he! Jullie zitten al stevig voorbij de helft van jullie reis aan de andere kant van de wereld.
Ik wou dat ik er met een vingerknip even bij kon zijn….en terug kon komen.
Maak er een fijne, langzame, onthaaste, lachende, ontspannende, …sluitaf van.
Heellllllll veelllllll liefsssss, Astrid.
Met al da rood zand precies een groot tennis veld. Inderdaad prachtige natuur en mooie verhalen maar slangetje is er iets te veel aan voor mij. Brrrr.
Michel