We hadden nog tijd zat dus besloten we ook Kakadu Nationaal Park te bezoeken. De meeste nationale parken zijn in het Northern Territory gratis, behalve deze parel. We betaalden elk 40 dollar, maar we mochten wel een week in het park verblijven. Campings moesten we uiteraard nog wel betalen. Vanuit Darwin moesten we zeker nog 250 kilometer rijden tot het informatiecentrum in Kakadu. We gingen snel nog even naar de winkel en ontbeten in de lekkere koffiezaak Laneway. Timing na zo’n tien maanden is soms moeilijk voor ons en het werd al snel middag voor we effectief vertrokken 😀
Kakadu is het grootste Nationaal Park van Australië en even groot als de helft van Zwitserland en staat tweemaal op de erfgoedlijst. Omwille van de natuur, maar ook omwille van de Aboriginal Art. Zij leefden er al zo’n 65 000 jaar geleden. Er wonen nog een heleboel Aboriginals in het park. Zij leven in een gesloten community en je moet een vergunning hebben wil je het domein betreden. In het regenseizoen is het park gesloten doordat er veel wegen onder water staan. Het is de plek waar alle krokodillen zitten. Zowel zoetwater (deze zitten enkel hier in Australië en vallen geen mensen aan, maar je wilt ze toch liever niet in de buurt hebben) als zoutwater (deze zijn heel gevaarlijk!). Tijdens het regenseizoen stromen alle rivieren tot wel twee meter over waardoor ook alle oevers overstromen. Zo krijgen alle krokodillen vrij spel en kunnen ze naar andere rivieren en meertjes toe zwemmen. Het is dus een hele klus voor de rangers om de leuke zwemplekken aan de watervallen krokodil vrij te krijgen.
We reden de Adelaide River over en zagen al twee super grote krokodillen zonnebaden op de oevers. Dat beloofde voor Kakadu. We passeerden een heleboel kleine bosbranden. Deze bosbranden typeren heel erg Australië. Dit stamt al af van de tijd van de Aboriginals. Zij bedachten deze knappe techniek. Er wordt een systeem gemaakt voor deze gecontroleerde bosbranden. Dit zijn ‘koude branden’ en deze voorkomen dat er door de droogte grote bosbranden ontstaan. Alle droge vegetatie op de bodem wordt weggebrand. De grotere planten en bomen overleven dit. Bovendien komt dit ook ten goede voor de grond. Deze krijgt nieuwe voedingsstoffen en zo kan alles verder mooi groeien. Best indrukwekkend om langs te rijden. Aangekomen in Jabiru, het kloppende hart van Kakadu, bezochten we het informatiecentrum en boekten we onze camping. Er waren nog een heleboel wegen gesloten omdat het regenseizoen officieel pas begin juni stopt. Er zijn dus nog te veel wegen ondergelopen en nog niet alle krokodillen zijn verwijderd. Het was al vrij laat in de namiddag en we besloten een frisse duik in het zwembad te nemen gepaard met een lekker drankje en spelletje.
De volgende ochtend was het menens. We stonden op tijd op en waren klaar om Kakadu te ontdekken. We maakten een mooie wandeling langs miljoenen jaar oude ‘sand stones’. Jammer genoeg was een deel van de wandeling nog afgesloten. Nadien bezochten we Cahills Crossing. Deze bekende crossing is een belangrijke verbindingsweg om naar een aboriginal community te gaan. Je kan deze weg alleen oversteken als het laagtij is. Anders zit er te veel stroming op en staat het water ook veel te hoog. Tijdens het regenseizoen kan deze rivier twee meter hoger staan dan normaal. Deze rivier zit vol met krokodillen. We zagen er een grote op de oevers liggen. In 2017 stierf een man toen hij de rivier te voet wilde oversteken. Het is niet omdat je de krokodillen niet ziet dat ze er niet zijn. Zeer dom! We bezochten nog een aantal lookouts over de knappe wetlands en deden nog een wandeling langs hele oude aboriginal art. Op het einde werden we nog getrakteerd op een mooi uitzicht over het park.
De volgende ochtend reden we op tijd door naar Cahills Crossing. We hadden opgezocht wanneer het hoog tij was en dan zouden er veel krokodillen te zien zijn. Jammer, maar helaas. Geen enkele krokodil van de 10 000 die er in Kakadu zijn te bespeuren. Hoeveel pech kan je hebben? Blijkbaar zou het nog te warm zijn voor hen en blijven ze liever laag in het frissere water. We zagen in de verte één krokodil naar boven komen, maar deze besloot rechtsomkeer te maken en kwam onze richting dus niet uit. Na een dik uur wachten gaven we het op. We hadden zowat alles in deze buurt bezocht en reden meer naar beneden. We reden via een unsealed road naar een wandeling. Officieel was deze nog niet open, maar we waren niet de enige met hetzelfde idee. Om de wandeling te doen moesten we een kleine rivier te voet oversteken. Het was duidelijk nog niet veilig met de krokodillen. We maakten snel rechtsomkeer ????
Het was ondertussen al vrij laat in de namiddag toen we aankwamen bij Gunlom Falls en we boekten ons een plekje op een bush camping. We waren het zat van zo lang in de auto te zitten dus we besloten nog de wandeling naar boven te maken. De eerste pool beneden was mooi, maar de meest indrukwekkende zou bovenaan zijn. En ze hadden gelijk, wat een prachtige parel! Hier namen we een verfrissende duik en genoten we ontzettend van het adembenemende uitzicht.
Kakadu was erg mooi, maar eerlijk is eerlijk, andere nationale parken hebben ons meer van onze sokken geblazen.
X Inez en Ely
Hele mooie blog ( weeral ) foto’s zijn voor thuis. Weeral prachtige herinneringen!Veel liefs
Zichten en panorama’s die je nergens anders ziet. Toch niet in onze streken. Maar de lichtjes van de Schelde zie je ook nergens anders ter wereld. Grapje. Echt mooi
Padré