Via verschillende locals kregen we de tip om krabben te vangen in een afgelegen baai, niet ver van Monkey Mia, gelegen in het nationaal park. We namen onze ‘crab scoops’ en enkele viskoppen als lokaas. We gooiden deze in het water. Er zwommen veel vissen naar onze lokaas, maar geen krabben. Na een half uur wachten en proberen gaven we het op. Geen enkele krab te bespeuren. In het centrum stopten we een laatste keer om te tanken en koffies te kopen. De eigenaar van het tankstation zei ons dat we moesten wachten tot het laagtij was. Dit is zeer vroeg of zeer laat op de dag. We waren dus te laat en daarom hadden we geen vangst. Jammer, maar helaas. We beloofden onszelf wel dat we sowieso op onze terugweg naar huis nog eens een extra stop zullen maken. We hadden immers geen tijd om langer te blijven omdat we Linde tijdig moesten afzetten op de luchthaven in Exmouth. Op onze weg richting Carnarvon maakten we een stop bij Eagle Bluff. We werden meteen omver geblazen door het mooie en grote rif. We konden haaien, roggen en schildpadden spotten. Wat verder op onze weg stopten we bij Shell Beach. Zoals de naam doet vermoeden bestaat het strand uit alleen maar schelpen. We zochten wat verkoeling met het warme weer en stopten onze voeten even in het water. Na een snelle lunch in de auto en een drietal uren rijden bereikten we Carnarvon. Hier deden we boodschappen, zochten we een (veel te dure) camping en kookten we een lekkere maaltijd. We kropen snel in onze tent want de volgende ochtend moesten we er alvast vroeg uit.
Zeven uur in de ochtend blijft voor ons toch veel te vroeg! We hadden een heuse planning klaarstaan en wilden graag onze tijd goed benutten. Een vijftig kilometer van Carnarvon bevindt zich ’The Blowholes’. Het was fantastisch om te zien. We wilden nog graag verder rijden naar enkele plekken om te snorkelen en een camping om te overnachten. Maar deze bevonden zich volgens onze berekening net iets te ver. Er waren geen plaatsten om te tanken dus riskeerden we het niet om zonder naft te vallen. Ook de weg was niet in de beste staat en bestond voornamelijk uit grind en stenen. We besloten om terug te draaien en naar een andere plek te gaan om te snorkelen. Deze plek was mooi om te snorkelen, maar we hadden alledrie toch niet zo heel veel zin om het water in te gaan. We hielden het dus snel voor bekeken. We reden terug naar Carnarvon om eens te kijken wat deze stad nog te bieden had. In het centrum was op zondag alles toe en daarbovenop was het ook nog steeds laagseizoen. Er was een goede plek bij lokale boeren om vers ijs te eten. Jammer genoeg was dit ook dicht omwille van het laagseizoen. Veel pech voor ons! We reden door naar Coral Bay. Dé plek waar iedereen veel goeds over sprak. Coral Bay zelf is geen officieel dorp, maar werd wel zo uitgebouwd. Vlak naast de oceaan is er één weg met twee campings, één hotel en enkele restaurants. Onderweg kwamen we een bijzonder verkeersbord tegen. Eentje dat ons waarschuwde dat het nog steeds ‘cyclone season’ was. Oppassen geblazen dus! We kwamen rond 18u aan in Coral Bay en kozen een plekje op één van de twee campings. De campings waren ontzettend duur, omdat het geen echt dorp is. We waren alledrie uitgeput, hadden weinig fut om te koken en besloten opzoek te gaan naar een plekje om te eten. We deelden een visschotel en genoten van een drankje. Hier leerden we Tom en Mirthe kennen. Een Nederlands koppel dat net zoals ons ook opzoek was naar werk. We hadden een gezellige avond!
x Ely & Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
Mooie blog met foto’s. Zalig om te zien. Voor ons een stapje dichter bij het einde hihi!Veel liefs moekie. ????????????
Weeral mooie foto’s en het begint tekorten !!!!!!!!!!!!!!!!!
Vader