Onze laatste treinrit bracht ons van Miriam Vale naar Cooroy. Na een een uurtje wachten kwam de Loka bus ons oppikken. Het was een niet zo’n comfortabele busrit van anderhalf uur. Aangekomen in onze hostel brachten we onze bagage naar onze gedeelde kamer. We kuierden nog even door de winkelstraat en gingen nog iets drinken. Rainbow Beach had zijn naam niet gestolen, want bij aankomst kregen we een hele mooie regenboog te zien. We genoten van een lekkere maaltijd, kip en rijst, voor maar zeven dollar in onze hostel.
Half zeven, alweer zo vroeg uit de veren. Onze hostel biedt elke dag free pancakes aan, van 7u tot 7u30. Tja, voor gratis ontbijt moet je iets over hebben zeker?! 😀 De hele voormiddag maakten we nieuwe plannen. We zijn bijna klaar hier aan de oostkust. Onze laatste stops zijn nog Noosa, Brisbane, Byron Bay en dan eindigen we terug in Sydney. We willen graag wat meer natuur zien en we houden allebei van wandelen. We besloten dus om naar The Red Center te willen gaan; Alice Springs & Uluru. We zochten onze accommodatie uit en boekten een 3 daagse tour met overnachting in tenten en heel veel wandelen. Nu nog de vliegticket prijzen goed in het oog houden, want die hebben we nog niet geboekt. Onze hoofden zaten overvol van al dat plannen, dus besloten we een strandwandeling te maken. Rainbow beach staat bekend om hun enorme zandrotsen, Coloured Sands, met hun veertig verschillende tinten. Prachtig! We passeerden veel 4WD’ers op het strand. Per toeval stopte er iemand en vroeg of we een lift wilden over het 23 kilometer lange strand. We twijfelden niet en stapten in. Chance, onze chauffeur, bracht ons helemaal naar het zuidelijke deel; het rotsachtige Double Island Point. Prachtig! We wilden graag de vuurtoren van Double Island bezoeken, maar zonder vervoer is dat niet mogelijk. Gelukkig was onze chauffeur zo vriendelijk om ons ook tot daar te brengen. We reden door het tropische woud van het Great Sandy National Park en reden kilometers langs het strand. We klommen naar boven richting de vuurtoren om er te genieten van een schitterend uitzicht. Onderweg hadden we geluk dat we walvissen konden spotten! Fantastisch. Deze dagen vinden wij het allerleukste. Je plant niets op voorhand en plots neemt de dag een onverwachte en vooral gratis wending. We vulden onze hongerige magen met een maaltijd van onze hostel. We dronken een biertje en geraakten aan de praat met andere backpackers. We kropen alweer vroeg onder de wol, want we gingen de dag erna naar Fraser Island.
Om acht uur stonden we paraat op onze de afgesproken plaats. Een gigantische tank pikte ons op en we reden richting Inskip Point. Dit is het noordelijke deel waar je ook de ferry neemt naar Fraser Island. Begin vorige week kwam Inskip Point nog in het nieuws omwille van een enorm sinkhole. Een groot deel van het het strand is weggezakt. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door de snelle stroming. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het heeft miljoenen jaren geduurd voor dit landschap gevormd werd. Het speciale is dat je er niet alleen zand vindt, maar dat er ook een groot regenwoud groeit. Het behoort dan ook tot het nationaal park; Great Sandy. De grootste bevolkingsgroep van het eiland zijn dingo’s, wilde honden. Onze chauffeur, Michael, wist héél veel te vertellen over het eiland. Het heeft een interessante geschiedenis i.v.m. de aboriginals en de naam van het eiland. Ik heb eerlijk gezegd maar met een half oor geluisterd. Hij was mijn aandacht al snel kwijt en ik genoot meer van het uitzicht. Ely vond het alvast wel heel interessant en de grote lijnen die ik ervan heb opgevangen kunnen dat beamen. Het was hoogtij, maar we reden toch kilometers langs het ’75 mile Beach’ (het strand is 75 mijl lang of zo’n 121 kilometer) tot we aan Lake McKenzie kwamen. Hier verbleven we een uurtje. Een prachtig freshwater lake waardoor het water hier glashelder is. Als je in het water staat, kun je letterlijk tot aan je tenen het water inkijken, zo helder is het! Spijtig genoeg waren we niet de enigen en waren we hier met zo’n tweehonderd man. Wat een domper! We genoten van het mooie uitzicht en deden nog een wandeling langs het water. ’s Middags genoten we van een lunch en reden we verder om een wandeling te maken door het tropische regenwoud langs de Wanggoolba Creek. We kregen wat uitleg over de fauna en flora. Het meest interessante op het eiland zijn de 1000 jaar oude Satinay bomen. Deze bomen zijn enorm dik en hoog. Veertig meter hoog kunnen ze worden en tot twaalf personen zijn er nodig om ze volledig te omarmen. Deze bomen werden in het jaar 1800 omgekapt. Omdat deze houtsoort enkel hier te vinden was en zeer goed tegen het zout water kan werd het gebruikt bij de bouw van het Suez kanaal in 1869. Al een geluk dat wij nog enkele kleiner exemplaren konden bewonderen. Het was alweer tijd om terug richting de ferry te rijden. We kozen ervoor om een daguitstap te maken naar Fraser Island. Er worden enorm veel twee- en driedaagse uitstappen aangeboden tegen torenhoge prijzen. Elke uitstap is een beetje wikken en wegen. Je weet nooit op voorhand of het wel de moeite is en zoals eerder gezegd zijn alle uitstappen enorm duur. Als we een driedaagse uitstap naar Fraser Island wilden doen, zou ons dat elk zo’n 450 Australische dollar gekost hebben. Achteraf bekeken was een daguitstap te kort. Je zit héél lang in de bus, je doet en ziet alles in sneltempo en je ziet ook véél te weinig van het eiland. Je moet nu eenmaal keuzes maken, helaas! Als extra domper konden we dan ook nog geen dingo’s spotten…
Om onze dag en ons verblijf op Rainbow Beach leuk af te sluiten besloten we nog naar Carlo Sand Blow af te zakken. Deze korte wandeling door het bos bracht ons naar de top van de duin. We genoten er van een schitterend uitzicht in deze 15 ha grote duin die opnieuw vele tinten zand bevat. We genoten er van een hele mooie zonsondergang. Vanaf de top kon je ook alle richtingen uitkijken; over de oceaan tot Fraser Island. Een magische ervaring! We genoten een laatste keer van een lekkere maaltijd in onze hostel en kropen opnieuw vroeg in ons bed. We pakten alles netjes in en waren klaar om de volgende dag te vertrekken naar onze volgende stop; Noosa.
De volgende ochtend vertrokken we rond zeven uur met het Loka busje. We maakten nog een tussenstop bij ‘Tin Can Bay Dolphin Center’. Hier kon je dolfijnen eten geven. Niet meteen ons ding om heel eerlijk te zijn. Gelukkig leven de dieren wel in het wild. Ze komen enkel naar hier om één achtste van hun voeding per dag te krijgen. Dolfijnen eten namelijk heel veel vis.
Alweer een ervaring rijker voor mij om bij dieren te zijn 😀
X Inez en Ely
Mooie foto’s maar weinig volk precies.
Die knippen we er altijd subtiel af 😀
Hoi Inez en Ely
Dankzij jullie vind ik Australië al veel mooier! Wat een prachtige natuur! Jij gaat nog een echte dierenvriend worden???? groetjes Lies
Dank u Lies! Leuk dat je onze blog leest én dat je dankzij ons Australië mooier begint te vinden 😀 Dierenvriend zou ik nog niet meteen durven zeggen 😉 X Inez (en Ely)
Een mooie afsluiter van mn weekend jullie verhalen, de boeiende ontmoetingen met bijzondere dieren, prachtige stranden, oeroude bomen knuffelen ????, …Ik krijg ook al zin om 1 jaar rond te trekken …Ik vind het heel fijn dat jullie het zo goed hebben. Veel liefsss
Toen ik de boom aan het knuffelen was moest ik meteen aan jou denken 😉 Leuk dat je geniet van het lezen van onze verhalen. Dat geeft ons moed om verder te zetten. Liefs, Inez en Ely Xxx