We sliepen heerlijk op onze gratis plek aan het water. We hadden de dag ervoor besloten vroeg op te staan om geen confrontatie te moeten aangaan met de ranger. Na zo’n half uurtje rijden kwamen we aan in het centrum en namen we een gratis openbare douche. Een frisse en zoutige douche, maar we voelden ons meteen een stuk wakkerder. Onderweg naar het centrum kwamen we nog reclame tegen voor ‘Ocean park’, deze plek stond omschreven als lekker ontbijt en goede koffies. Ideaal dus om de dag mee te beginnen. Aangekomen bleek er geen ontbijt te zijn, omdat het nog steeds laagseizoen was. We mochten wel ons eigen ontbijt daar opeten. We boekten ook een leuke tour waarbij we een rondleiding kregen en heel veel leerden over de onderwaterwereld. We zagen haaien van zeer dichtbij en ook voor het eerst zagen we een zeeslang. Erg indrukwekkend! Het nationaal park François Perron ligt ook vlakbij Denham, maar bestaat enkel uit zand en is dus alleen maar geschikt voor stevige 4WD auto’s. Onze auto zou het eerste stukje wel aankunnen, maar dat was zeer beperkt. Via Ocean Park boekten we een dagtour in kleine groep naar het nationaal park. We keken er alvast erg naar uit! We reden terug naar het centrum, deden onze boodschappen en stopten even om bait te kopen. We hadden onze vislijnen nog niet uitgetest zonder Steve en Linde had ook wel eens zin om te leren vissen. Ditmaal besloten we wel een camping permit te kopen bij het informatiecentrum, want twee keer zoveel geluk hebben op dezelfde kampeerplek wilden we toch niet riskeren. Linde had geluk (of misschien was het beginnersgeluk? ????) en kon vijf vissen vangen! Spijtig genoeg waren ze te klein of zaten er te veel graatjes in om de vis op te kunnen eten. We besloten ze netjes terug in de zee te gooien. Tijdens het avondeten dachten we geluk te hebben en een grote reuze schildpad te zien. Ik ging wat dichter kijken en het ding was echt veel te groot om een schildpad te zijn. Bovendien zag ik precies een zeemeermin vin langs achter. Het begon al te schemeren en het wordt hier snel donker. Ik was ervan overtuigd dat het geen schildpad was, maar kon ook niet bedenken wat het dan wel kon zijn. Achteraf, via onze tour guide hoorden we dat het een dugong was. Super cool om dit beest van zo dichtbij te hebben kunnen zien.
De volgende ochtend kregen we een bezoekje van de ranger. We waren net bezig onze tenten dicht te doen na een regenachtige nacht en het water voor onze koffie stond te pruttelen. De ranger was nogal druk en babbelde véél te veel zo vroeg op de ochtend. Linde haar aandacht was meteen weg en die van mij was niet veel later weg. Ely, de ochtendmens dat hij is, was gelukkig zo vriendelijk om te praten met hem. We kregen allerlei tips mee. Na ons ontbijt gingen we nog één keer vissen en ditmaal had Ely prijs. Hij kon één vis vangen. Nu moet ik zien dat mijn 0 van de teller gaat. En voor zo’n competitiebeest als ik is dat niet eenvoudig om toe te geven dat ik nog nooit een vis heb gevangen ???? We namen opnieuw een gratis douche in het centrum, tankten nog even bij en besloten om naar het nationaal park te rijden. Ely en ik zijn nooit scheutig op 4WD routes. Het is uiteraard wel heel leuk om op deze routes te rijden, maar heel vaak heb je geen gsm signaal en we hebben altijd wat schrik dat onze auto het niet zal redden. Met Linde aan onze zijde voelden we ons een beetje veiliger, dus we trokken onze stoute schoenen aan. We brachten eerst nog een bezoekje aan de Little Lagoon, maar het was te bewolkt om te snorkelen. Het eerste deel van het nationaal park zou voor iedereen bereikbaar zijn en was een unsealed road. Aangekomen bleek dat toch niet helemaal meer te kloppen. Ik reed en voelde onze auto steeds minder grip krijgen op het losse zand. We stopten even en voor ons lieten mensen hun banden al plat. Ely besloot even een praatje met hen te maken en kreeg nog wat tips mee. Zonder materiaal (metertje om te zien hoe laag de bandenspanning staat) besloten we het er toch op te wagen. We lieten onze banden manueel af zodat we meer grip hadden en minder kans hadden om ons vast te rijden. Na het eerste spannendste stuk kwamen we aan bij de oude Homestead. Hier staat een machine om je banden op te blazen en af te laten. We lieten ze hier ook nog eens alle vier correct af tot de aangeraden spanning om over zand te rijden. Na zo’n 25 kilometer over zacht zand te rijden kwamen we aan bij Big Lagoon. Het was een spannende, maar eigenlijk best wel hele leuke rit! Linde en Ely loodsten mij er zo goed mogelijk door. Één keer verloor ik echt even de grip en slipte onze auto in een bocht, maar gelukkig was er uiteraard geen verkeer ???? De warmte overviel ons, en vooral Linde, meteen. We zochten een plekje uit op de camping en dat was ook even zoeken omdat Linde met haar tent geen piketten kon inslaan. Door de warmte wordt de grond te hard. Gelukkig waren er wel tentplekjes voorzien. Big Lagoon zou heel mooi geweest zijn om te snorkelen. We aten snel een boke, maar ondertussen werd Linde steeds roder en roder. Zij kan minder goed tegen de warmte als wij (misschien zijn wij de hitte hier ondertussen al gewoon?!), dus we besloten dat het niet verantwoord was om hier de nacht door te brengen met haar. We baalden eventjes dat we niet konden overnachten in het nationaal park, maar ons gezond verstand nam de bovenhand. Ely reed het stuk terug door het zand. Hij genoot er ook zichtbaar van om eens off road te rijden en het is hem goed gelukt! Hij slipte exact in dezelfde bocht als ik 😀 In het centrum zorgden we ervoor dat onze banden terug opgeblazen werden en we reden verder naar Monkey Mia. We kwamen aan bij een prachtige camping/resort/hotel tegen een betaalbare prijs. We namen nog een snelle dip in het zwembad en besloten iets te eten in het restaurant. Het werd een heel gezellige avond.
De volgende ochtend liep onze wekker vroeg af om dolfijnen te gaan spotten. Nu ja, echt spotten kon je dat niet noemen. Ze noemden het de ‘dolphin expierence’. Je betaalde 15 dollar per persoon. Je stond één uur op een lange rij te kijken naar de dolfijnen. Daarbij vertelden ze een hele lange uitleg waarbij ze mij na enkele minuten al kwijt waren. Tenslotte kozen ze enkele mensen uit de rij die een vis mochten geven aan de dolfijnen. Niemand van ons werd gekozen. De dolfijnen leven vrij, worden opgevangen en komen eten als ze zin hebben. Het idee erachter is dus zeker goed, maar voor de rest voor ons te veel show gehalte en weinig natuur. Ely en ik vonden het toen veel spectaculairder dat we met de dolfijnen in het water stonden toen we krabben gingen vangen. Dat waren pas wilde dolfijnen. We maakten er het beste van en dronken nog een koffietje. We besloten een dagje langer te blijven, want de camping was echt top voor een spotprijsje. Het werd een lazy-dagje aan de pool!
X Inez & Ely
Leuk verhaal. De vakantie duurt voort. Jullie woden nog echte beroepsvissers. Jonas : opgepast
Padré
Eindelijk al jullie foto’s bekeken.
De vakantie duurt inderdaad voort!
Als jullie terug zijn kunnen jullie gaan vissen met de Jonas!
Geniet er nog van want het begint te korten!!!!
Veel liefs moekie xxxx