Eindelijk aangekomen in Sydney na een lange reis. Chapeau aan diegenen die hier maar voor enkele weekjes op vakantie komen. Wij zijn alvast blij dat we niet meteen zo’n lange reis terug moeten maken.
Heel moe kwamen we aan op de luchthaven. Met een klein hartje wandelden we richting douane, want iedereen kent het befaamde ‘Border Security’ van TV waarbij het moeilijk zou zijn om Australië binnen te mogen.
Onze paspoorten werden gescand en we deden een babbeltje met de douane. We werden meteen gerustgesteld door hem. Tikkeltje vreemd want we moesten onze working/holiday visum niet tonen en kregen geen stempel in ons paspoort. Onze bagage kwam als één van de eersten aan op de band. Lang leve de ‘fragile sticker’ op onze bagage voor Ely zijn medisch materiaal. Toch één pluspunt daaraan verbonden.
We gaven op voorhand aan dat we ‘verboden’ materiaal mee hadden (Ely zijn insuline), dus we mochten nog niet meteen naar buiten. We stonden ietwat argwanend aan te schuiven en herkenden al snel de plek waar iedereen op TV onder de loep wordt genomen. Het koud zweet brak ons even uit. We vreesden dat we onze rugzakken moesten openen en al dan niet apart werden genomen. Oké, misschien hebben we toch wat te veel fantasie of te veel naar TV gekeken?! Ze vroegen ons wat we bij hadden, de attesten klaar in onze handen als bewijsmateriaal. Er werd niet naar onze bagage gekeken, niks opengedaan en mochten meteen vertrekken. Toch allemaal wel serieus aangedikt die televisieprogramma’s, was onze conclusie. Oef!
We kregen transport naar onze hostel. Een tikkeltje onder de indruk van deze grote stad, maar vooral doodmoe. We checkten in en kregen gelukkig meteen onze kamer toegewezen. We sliepen de rest van de dag en werden wakker tegen de avond. Geen zin om lang te zoeken, want onze magen gromden, doken we de dichtstbijzijnde McDonalds in.
Dag twee, allebei heel slecht geslapen. We zagen zowat elk uur op onze gsm en rond 4u waren we klaarwakker. Zou het tijdsverschil toch zoveel met je ritme kunnen doen? We probeerden onze ogen nog wat dicht te doen, maar veel haalde dat niet meer uit. We keken uit naar ons ontbijt, dat zat in ons ‘welkomstpakket’ van de hostel. Wat waren we teleurgesteld. We kregen een plastieken doosje met daarin een voorverpakte muffin, voorverpakte ontbijtreep, een brikje melk en fruitsap en voorverpakte ontbijtgranen. Zoveel suiker en afval bij elkaar. We nuttigden enkel de ontbijtgranen met wat melk en gaven de rest braaf terug.
Na het suikerrijke ontbijt achter onze kiezen te hebben geslagen, kregen we wat info over onze working/holiday visum. Onze tax file number werd aangevraagd, we kregen een simkaart en een heleboel andere nuttige informatie. We trokken naar de bank om er een rekening te openen en gingen tenslotte ook nog naar de Medicare. Dat laatste is nog niet in orde, want blijkbaar moesten we een Europees ziekteverzekeringskaartje meenemen. Beetje vreemd, aangezien we niet in Europa zitten. We wachten dus nog even af om dat in orde te brengen. Onze bankkaarten zouden binnen maximum twee weken naar onze hostel verstuurd worden.
Op de terugweg van de Medicare kwamen we een super leuke koffiebar tegen. Met onze magen goed gevuld gingen we de stad eindelijk wat verkennen. We wandelen door een mini Chinatown en kwamen snel tot de conclusie dat we precies terug in Azië zaten. Genoeg van dat alles wandelden we naar Darling Harbour en Cockle Bay. Een mooi plekje aan de haven. We wandelden terug over de Pyrmont Bridge.
We deden toch een klein middagdutje. Het geplande dutje van 20 minuten werd uiteindelijk eentje van een dik uur. Zalig! Aangezien we beide veel honger hadden en in de Thaise buurt zaten… je kan het al raden, werd het Thais.
Het werd ons wel al snel duidelijk dat we niet goed zouden slapen in onze hostel. Veel lawaai ’s nachts en zatte mensen gaf ons al snel het gevoel dat we hier niet tot rust konden komen. Toch een beetje te oud geworden voor zo’n hostels?!
Dag drie, Ely zeurde al drie dagen de oren van mijn hoofd om het befaamde Opera House te gaan bewonderen. We gingen langs Hyde Park door naar de Royal Botanical Gardens. Deze route baande ons een mooie weg langs de baai van Sydney. Aangekomen aan Mrs Macquarie’s Chair kregen we een beter en mooi zicht op het Opera House en de Harbour Bridge.
We wandelen richting het Opera House en kwamen een leuk plekje tegen om even uit te blazen. Gelukkig hadden we ook net die dag eindelijk eens wat zon op onze snoet!
Ons initieel plan was om nadien The Rocks te gaan verkennen, maar aangezien het weer omsloeg besloten we om terug te wandelen naar onze hostel. Zo passeerden we Circular Quay, een plek waar je Ferry’s kan nemen naar andere plekken.
Ely zijn dorst nam de overhand en trokken The Morrison Bar in. Een lekker wijntje en fris pintje later wandelden we George Street af tot onze hostel. Een iet of wat onderschatte afstand voor een doodgewone winkelstraat.
Tegen 17u kregen we in onze hostel een uitgebreide uitleg over reizen in Australië. We boekten ons er Hop-On/Hop-Off tickets van Cairns naar Sydney. We konden het ook vanuit Sydney doen, maar zodra onze voeten op Australische bodem stonden, werd het ons al snel duidelijk dat deze winterse temperaturen in Sydney niet voor ons weggelegd zijn. Ik ontdekte al snel dat ik grumpy word van deze Australische winter. Niet leuk voor Ely als je enkel elkaar hier hebt in een ver land 🙂
We nemen dus zo snel mogelijk een binnenlandse vlucht naar Cairns waar ons een zwoele 28°C te wachten staat!
Dag vier; We kregen van de locals te horen dat de Fish Market ook een bezoekje waard zou zijn. Mijn voeten konden al dat wandelen niet meer aan (ik kan het hele land doorkruisen op mijn slippers, maar geef me geen gesloten schoenen) dus namen we het openbaar vervoer.
Ely smulde van de verse visjes en sushi, maar voor mij was dat toch net iets te vroeg op mijn bijna nuchtere maag. We zagen nooit eerder gezien vissen en schaaldieren die ook grote proporties aannamen! Ik was er niet echt scheutig op, vooral als ze me dan ook nog eens aankeken. Een beetje verder troffen we de mini Meat Market aan. Deze stelde niet veel voor, we vonden er zelfs geen vers stukje kangoeroe.
’s Avonds gingen we nog iets drinken in de bar van onze hostel. Gezellig, maar het type volk sprak ons niet meteen aan. Alcohol is ook echt wel een stuk duurder dan bij ons. Gierige als ik ben, drink er dan liever 1 dan 2.
Dag vijf; we checkten uit en bezochten eerst nog de Glebes Market. Een beetje de plaatselijke ‘Goe Gekregen’. Eveline, je werd gemist om te snuisteren tussen alle kraampjes. 😉
We waren het hostel gebeuren wat beu en waren blij dat we een AirBnB hadden geboekt. We pikten onze grote rugzakken op en namen de bus richting Hillsdale. Hier ontving Yen ons heel hartelijk. Er lag een lekker chocolaatje klaar op onze frisgewassen handdoeken en mooi opgemaakt bed. We gingen te voet richting het Westfield Eastgardens winkelcentrum, drie keer groter dan het Wijnegem Shopping Center. Zelfs in Australië heb je de Aldi. Ik deed een innerlijk vreugdedansje om eindelijk nog eens wat verse groenten en fruit te kopen aan iets schappelijkere prijzen dan in centrum Sydney. We deden boodschappen voor de komende drie dagen zodat we nog eens zelf konden koken.
’s Avonds nodigden Yen en Elric ons uit voor een spelletjesavond. Er kwamen vrienden op bezoek en het werd een gezellige avond. We kregen nog een heleboel tips van plekken om te bezoeken. Tips van locals zijn hier goud waard!
Dag zes; Na een een zalige ononderbroken nachtrust besloten we om het wereldbefaamde Bondi Beach te gaan bezoeken. Yen vertelde ons dat je Bondi Beach in combinatie met Maroubra- en Coogee Beach kon bezoeken. We namen een bus richting Maroubra Beach en stonden versteld van de hoge golven en de honderden surfers.
Aangekomen op Coogee Beach startten we onze wandeling richting Bondi Beach. Dit traject van 5 kilometer is in onze ogen de mooiste kustwandeling dat we ooit deden. Mooie kleine strandjes, baaien, toffe plekken en vooral ongelooflijke uitzichten. We keken uit naar Bondi Beach en vooral de lifeguards die we kenden van het TV programma ‘Bondi Rescue’. We herkenden één van de lifeguards en waren bijna tevreden. Hier komen we in de zomer nog eens terug om een duik te nemen in het zalige water. Een redding van deze jongens is toch wel een must?! 😀
Na deze fikse wandeling hadden we toch wel een drankje verdiend. En natuurlijk iets drinken aan Bondi Beach stond op onze bucket list. 🙂
We namen de bus terug richting Hillsdale en kookten een lekkere maaltijd. Moe maar voldaan kropen we in de zetel en keken we nog wat TV.
Dag zeven; lang uitgeslapen en wat tijd genomen om onze blog bij te werken en foto’s te selecteren. Het is vandaag winderig, maar de zon komt af en toe eens piepen. Ons eerste plan was om de Ferry te nemen richting Taronga Zoo, maar dat bleek een standaard zoo te zijn en niet de moeite waard met het prijskaartje dat eraan verbonden is. Het is hier vroeg donker en de tijd tikt, dus een bezoekje aan het Westfield Eastgardens winkelcentrum zal het worden.
Tot snel!
X Inez en Ely
Hey Inez,
leuk om jullie reis te kunnen volgen. Op een of andere manier lijk je dan toch dichtbij. Liefs, Astrid.
Dat horen we graag, daarvoor schrijven we het ook! En om nadien een mooie herinnering te hebben voor onszelf. Dikke zoen X