We waren nog aan het genieten na onze heerlijke trip van The Great Ocean Road en het volgende stond alweer op ons programma: The Grampians. We vertrokken vanuit Dunkeld richting Halls Gap, het centrum van The Grampians. Na een heuse klim met onze auto kwamen we rond de middag aan. We stopten even in het informatiecentrum en kochten twee wandelkaarten. We besloten eerst even te picknicken en konden eindelijk onze short nog eens aandoen. Het was er behoorlijk warm. Onze eerste stop werd de bekende Mackenzie Falls. Hiervoor moesten we eerst serieus wat trappen naar beneden dalen en ondertussen kwam er nog een regenbui over ons heen. Vreemd weertje hier tussen de bergen. Het waren al die trappen meer dan waard, wat een impressionante waterval. Wauw! De klim naar boven was iets minder, maar wat beweging deed ons deugd.
Na een korte daling met onze auto kwamen we aan bij The Reeds Lookout. Hier werden we getrakteerd met een prachtig uitzicht over The Grampians. De laatste twee stops van de dagen werden nog The Balconies en The Boroka Lookout. De namen zeggen het al zelf; lookout. Mooie uitzichten alweer. Hier wordt een mens toch alweer eventjes stil van. Het is ook heel prachtig om de overgangen te zien in dit land. Van oceanen en stranden naar groen, bossen en weilanden. Prachtig!
Rond 17u reden we terug richting centrum van The Grampians en gingen we op zoek naar een kampeerplek. Onze eerste keuze ‘Under The Trees’ was rustig en mooi gelegen. De bordjes die op het terrein stonden met ‘falling trees’ op stonden ons minder aan. Deze bomen, gumtrees, kunnen zomaar hun takken verliezen in de zomer omwille van de droogte. Zeker dus niet aangeraden om hier met onze rooftoptent te gaan onder staan. Bovendien voorspelden ze de hele nacht onweer. Oké, snel op zoek gegaan naar een andere slaapplek. We reden nog dieper de bossen in en kwamen terecht bij een hele fijne kampeerplek. Heel groot, er waren zeker acht ‘camping grounds’ waar je uit kon kiezen. Zelfs met al die keuze blijft het voor ons moeilijk om snel een plekje te kiezen 😀 werkpuntje voor ons! We zochten wel eerst even op uit welke richting de wind kwam en waar het Noorden gelegen was (lang leven de juiste App’s, wie heeft er nu nog een echt kompas nodig? :-D) We kookten snel snel onze avondmaaltijd, want er was al behoorlijk wat wind. Tussendoor kwam er een kangoeroe langs, leuk tafereel, maar ik blijf toch maar op mijn hoede. Het blijven wilde dieren die echt wel groot zijn als je er oog in oog mee komt te staan. We beveiligden onze tent door middel van drie extra piketten en kropen snel onder de wol. Veel slapen zat er spijtig genoeg niet in. We kregen een serieuze storm over ons heen die nacht. Regenbuien, serieuze windvlagen tot 50km/u en daar bovenop werden we ook nog eens getrakteerd op bliksem en donder vlak boven ons hoofd. We waren er niet helemaal gerust in, maar gelukkig is onze tent sterker dan we denken. Er zat niet anders op dan de volgende ochtend onze hele tent af te drogen. We aten snel ons ontbijt op en reden terug richting Halls Gap. Daar konden we een frisse douche nemen voor drie dollar. Ik voelde me al een heel ander mens na mijn douche.
Met al dat kamperen stonden we echt serieus achter met onze blog. Niet dat dat zo belangrijk is voor ons, maar we willen dat graag zo lang mogelijk levend houden, want het is voor ons een fijne herinnering voor later. Ook het thuisfront blijft wat zo de hoogte van onze verhalen. We doken een koffiebar in en werkten tot in de namiddag door om alles af te werken. Het was erg warm, dus we wilden nog even genieten van de zon op onze snoet. Tijd om de beentjes te strekken! We reden naar de Grand Canyon Loop, een korte, maar hele mooie en indrukwekkende wandeling. We besloten The Pinnacles wandeling van 2 kilometer er ook meteen bij te nemen. Een stijle klim over rotsen met de nodige windvlagen erbij. Het was deze wandeling meer dan waard als we boven kwamen. Ik was niet helemaal op mijn gemak op deze hoogte (ik deed zowat in mijn broek, maar ik mocht Ely zijn handje gelukkig vasthouden :-D) De eindeloze uitzichten over zo’n landschap zullen we niet snel beu worden en we worden er telkens ook eventjes stil van. We besloten terug te rijden naar onze zelfde kampeerplek. Hier aangekomen was het een stuk drukker. Het was weekend en dan komen er ontzettend veel locals naar hier. We kregen alweer bezoek van de kangoeroe tijdens het koken. We maakten onze tent wind bestendig door onze piketten terug in de grond te slaan en dat was nodig ook! In het midden van de nacht kwam er nog een groep Aziaten af die er zéér lang over deden om zich op een verboden stukje grond te installeren. Als kers op de taart hadden ze hun generator voor een groot deel van de nacht opgezet. Ik begin meer en meer genoeg te krijgen van hen 😀
We reden even terug naar Halls Gap om er opnieuw een douche te nemen die deze keer gratis was. Niet echt logisch, maar we maakten er geen spel van. Hoe minder geld we uitgeven, hoe beter! Het weer was omgeslagen en deze keer geen zon of warm weer. We doken terug de koffiebar in en werkten verder aan onze blog. Nadien maakten nog twee kleine wandelingen; Venus Baths Loop en Bullacles Glen Loop. Onderweg zagen we alweer wat kangoeroes. Aangekomen bij de Bullacles Glen realiseerden we ons dat dit normaal een waterval zou moeten zijn, maar deze stond helemaal droog. Beetje jammer, maar het waren twee mooie wandelingen.
The Grampians waren ontzettend mooi, maar werden voor ons echt te druk. We hadden genoeg gezien en reden terug richting bewoonde (alhoewel je dat gevoel niet snel hebt hier in Australië) wereld. We zochten ons een leuke kampeerplek aan een prachtig meer. Hier mochten we eindelijk ook een vuurtje maken. Althans, dat denken we, want er stond toch een soort van vuurkorf. Kampvuurtjes zijn hier erg gevaarlijk omwille van bosbranden. Langs elke snelweg staan borden ‘fire restrictions’ om aan te geven hoe groot de kans is op bosbranden. Enfin, we waren heel voorzichtig en doofden ook braaf ons vuurtje als we gingen slapen. We zochten verder brandhout en kregen alweer bezoek van een kangoeroe. We hadden een hele leuke en gezellige avond rond ons vuur. Boven ons zagen we ook nog drie prachtuilen in de boom. We keken in onze tent nog wat ‘Grey’s Anatomy’ en hoorden ondertussen de kangoeroe onder ons gras grazen. In het midden van de nacht moesten we allebei super dringend naar het toilet. Niet zo leuk, want dat wil zeggen; schoenen aandoen en vooral ook onze Petzels opzetten. Snel, snel plassen en plots hoorden we geritsel in de boom boven ons. Een possum (buidelrat) kroop net boven ons. Ik had ondertussen ook gevonden hoe beter te slapen in onze tent met al die dierengeluiden rondom ons; een oogmasker voor het licht ’s morgens én oordopjes. Lekker sexy, maar alles voor een goede slaap 😀 Ik had alvast heerlijk geslapen de volgende ochtend. We hadden eindelijk ook weer een beetje zon, dus maakten we ons een lekker roereitje en reden we naar een openbare douche.
Op onze ’to-do-list’ van The Grampians stond nog één activiteit; Mount Sturgeon. Een serieuze klim van drie kilometer naar boven. Een stijging van 540 meter en ook niet echt een wandelpad, maar losse stenen. We waren alvast goed voorbereid; veel water, Sprite, snacks en onze lunch. Veel te zware rugzakken, maar iedereen had ons wat schrik aangejaagd voor deze klim. Eerlijk gezegd, het was een stevige wandeling. In totaal een dikke zes kilometer, maar het viel echt wel heel goed mee. Onze conditie is dus nog niet zo slecht! Op de top kregen we een adembenemend zicht van 360 graden. Wauw, wauw, wauw. Hier zijn geen woorden voor. Misschien begint het jullie wel wat te vervelen, maar wij genieten elke keer weer opnieuw. We hadden honger gekregen van onze tocht naar boven, dus besloten we op de top onze bokes te eten. Er was wat wind, dus ons dekseltje van onze Philadelphia vloog weg. Onbewuste milieuvervuilers, sorry! We zetten onze tocht verder terug naar beneden en kregen nog wat Blue Lizards te zien. We waren bijna beneden toen Ely plots een slang zag naast het wandelpad. Ik nam snel onze camera om dit op beeld vast te leggen. Ik denk dat de slang zich niet helemaal op zijn gemak voelde en bewoog zich bliksemsnel voort. Djeezes, wat waren wij geschrokken seg! Eerst onze richting even uit en nadien wat verder, bijna op het wandelpad. Even stokstijf staan en dan maar snel besloten naast het wandelpad snel snel vooruit te gaan. Het slangenseizoen is duidelijk begonnen en je kan hier maar beter goed uit je doppen kijken. Pfieuw! We reden naar een betalende camping van vijf dollar per persoon. We hadden alweer pech met het weer, regen op komst. We besloten onze ‘awning’ een keertje te openen en dat was best gezellig koken zo. We maakten onze tent alweer extra vast, beschut voor de wind. Alweer regen deze nacht en er zat dus niks anders op dan ’s morgens onze tent weer af te drogen.
Jullie worden echte globetrotters.
Nooit gedacht. Zo zie je,talent, komt vroeg of laat altijd boven. Toffe blog
Daddy