Zaterdag werden we om 9u op de pier verwacht. Het weer was uitstekend; blauwe lucht, geen enkel wolkje te bespeuren, felle zon en vooral bijna geen wind. Wat hadden we er zin in!
We werden vriendelijk verwelkomd en kregen ook een wetsuit (of beter gezegd stinksuit) en zwemvliezen. We waren een beetje teleurgesteld dat we niet zonder mochten snorkelen, maar nadien werd er ons verteld dat we er één moesten dragen omwille van het kwallenseizoen. We namen plaats en kregen papieren in onze handen geduwd. De gebruikelijke verzekeringspapieren werden getekend en Ely vulde in dat hij diabeet was. De medewerkers waren bezorgd maar heel lief. Ze vroegen telkens of dat alles oké was met hem.
We vaarden uit en de adembenemende zichten namen de bovenhand. Daarvoor zijn we naar hier gekomen! We kochten voor ons vertrek nog een nieuwe camera en hebben nog getwijfeld om een GoPro te kopen, maar uit budgettaire overwegingen hebben we dat toch maar niet gedaan. Nu hadden we daar natuurlijk spijt van! Gelukkig kon je op de boot een onderwatercamera huren.
Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij onze eerste stop; ‘Fish Bowl’. Wie graag wilde duiken werd in groepjes verdeeld. Wij kozen ervoor om enkel te snorkelen. Ely mag niet duiken omwille van zijn diabetes en ik ben zo lief om bij hem te blijven (zoals ik ben haha).
Ely had wel wat zorgen bij onze daguitstap met zijn diabetes. Hij had nog nooit eerder gesnorkeld in open water. Tijdens het snorkelen moet zijn insulinepomp uit en kan hij zich ook niet meten. We namen extra materiaal mee en zijn noodspuit; die hij gelukkig nog nooit in zijn leven heeft moeten gebruiken. Onze onderwaterzakjes voor onze GSM werden dan ook eens getest. Ely stak er wat druivensuiker in en stopte dit onder zijn wetsuit. Dit werkte naar behoren. Alles droog!
Wetsuit en zwemvliezen aan en onze onderwatercamera in de hand daalden we de boot af. Wat was ik blij dat ik de wetsuit aan had! Zo koud, brrr. Ik snorkelde eerder al in Egypte en Thailand en daar was het water steeds zalig! Hier is het natuurlijk winter. Ely vond dat het al bij al nog goed meeviel.
Toen we van de boot kwamen waren we meer in open water, het rif lag vrij diep onder ons. Je zag de mooie onderwaterwereld wel, maar toch was het veraf.
We zwommen verder en waren onder de indruk om het koraal in hun volle glorie te kunnen bewonderen. Nu waren ze immers maar 50 centimeter van onze neus verwijderd.
Onze onderwatercamera kwam goed van pas en namen zoveel foto’s en filmpjes als we konden.
We troffen prachtig koraal aan en zwommen tussen de vissen. Ik had al eerder mooie snorkeltrips gedaan, maar deze staat toch met stip op nummer 1.
Het was een mooi kleurenpalet waarbij we zacht en hard koraal tegen kwamen. Ik vond vooral het zachte koraal het mooiste waarbij je ze heen en weer zag bewegen We waanden ons even in Finding Nemo, die we jammer genoeg niet gespot hebben.
(Een ‘wist-je-datje’: Koraal ziet eruit als een soort bedekte rots en als een soort plant. Eigenlijk is het een dier, maar het ziet er dus niet zo uit. Koraal bestaat ook uit sponzen (diertjes). Het is maar heel klein, namelijk een paar millimeter. Sponzen hebben adertjes en daar tussen zitten hele kleine gaatjes en dat zijn eigenlijk mondjes. Koraal is de verzamelnaam.)
Ik checkte regelmatig bij Ely of hij zich oké voelde. Te hoge suiker is niet gezond en bij te lage suiker kan hij flauwvallen, maar hij voelde zich tip top.
We snorkelden anderhalf uur en besloten terug te keren naar de boot. Zo kon Ely zich nog eens meten en ik kreeg het ook koud.
Net onder onze boot troffen we een barracuda aan, je herkent hem wel als de grote vis die Nemo wilt doden.
Wetsuit uit en omhoog hangen om te drogen, even afdrogen en klaar voor de lunch, want onze magen gromden van al dat sporten 😀
Er werd een klein buffet aangeboden met allerlei lekkere gerechten zoals een koude pastasalade, koolsla, sla en tomaten, brood en charcuterie, …
We propten onze magen niet te vol, want er stond nog een tweede snorkelmoment op het programma.
Onze boot vaarde verder naar een klein eilandje; ’Sand Cay’. Door oceaanstromingen komt er bezinksel terecht op het rifoppervlak. Het eiland is dus eigenlijk een gevolg van opgehoopt bezinksel en bestaat uit ‘biogeen sediment’; kleine skeletresten van planten en dieren. Dit koraalskelet is verwerkt door verschillende papegaaivissen. Deze papegaaivissen voederen zich en schrapen met hun mond algen van dood koraal en nemen kleine stukjes koraalskelet mee. De papegaaivis verwijdert het zand van de algen, dat op zijn beurt valt op de zeebodem. Zo vormt zich na 600 jaar een eiland. Het duurt dan nog eens duizenden jaren om er een tropisch regenwoud op te vormen. Knap toch hoe de natuur in elkaar zit? (Oké, Ely vond dit te leerkracht-achtig. Ik vind het vooral een tof weetje!)
Tweehonderd meter voor Sand Cay mochten we terug gaan snorkelen. We kregen twee uur de tijd om te snorkelen of naar het eiland te zwemmen. We kozen voor het laatste en gaven ondertussen onze ogen nog eens de kost aan de mooie onderwaterwereld. Ely zag een ‘reefshark’, maar was te snel weg om hem te fotograferen. Ik heb hem niet gezien. Reefsharks zijn onschuldig.
Aangekomen op het eiland zagen we enkele locals die er graag een daguitstap van maken om te chillen aan het strand. Hoe zalig is dit? Wij rijden naar onze Belgische kust en en zij nemen hun bootje om hier naartoe te komen. Wetsuit uit en even zwemmen, zalig!
Al snorkelend zwommen we terug, dat was een stuk lastiger want we hadden tegenstroming. Dat was best lastig. Ik had voor de zekerheid een ‘drysack’ mee met druivensuiker en Ely zijn pomp, moest er iets gebeuren. Alles verliep gelukkig prima. We zagen nog kleurrijke zeesterren, grote schelpen (we misten enkel Ariel nog uit de kleine zeemeermin) en knappe anemonen.
Terug op de boot kregen we nog vers fruit aangeboden en aten lekkere papaya! We bestelden een biertje (of twee 😀 ) en genoten van het mooie uitzicht richting de pier.
We hoopten walvissen tegen te komen, want het gebied staat hiervoor bekend, maar hadden pech. Geen enkele te zien.
Ik hoopte vandaag een ‘turtle’ te zien, maar spijtig genoeg hebben we er alleen eentje gezien wanneer we al terug op de boot waren. Deze kwam vaak met zijn kopje boven het water voor langere tijd en dat is een slecht teken. Het zou kunnen dat deze schildpad plastiek heeft ingeslikt en daardoor komt hij boven drijven. Heel triestig, want dit betekent dat hij dus ook zal sterven. Denk goed na voordat je nog eens een plastiek zakje vraagt bij je lokale supermarkt!
Moe, maar voldaan kwamen we terug aan wal. We namen de bus terug richting onze AirBnb, maakten onszelf een overheerlijke hamburger en kropen met een gelukzalig gevoel in bed. Aussie, we love you!
X Inez en Ely
P.S.: De fotograaf was zo vriendelijk om een aantal van zijn professionele foto’s op onze geheugenkaart te plaatsen. Hieronder kan je zijn favoriete pareltjes bewonderen. Het zag er dan ook echt zo mooi uit! Onze camera was van duidelijk iets mindere kwaliteit en nam dan ook minder licht op in het water waardoor dat de meeste van onze foto’s er donkerder uitzien.
Zalige foto’s supertof om te lezen .Zo zijn we toch een beetje bij jullie!Love you!????????????????
Dank u moekietje! X
Prachtige foto’s! Klinkt allemaal FANTASTISCH!! Dikke knuffel ????
Dat is het ook 😉 Dikke knuffel terug van ons beide!
Erg leuk om jullie reisverhalen te lezen! Ik geniet ervan! X
Dank je wel! Er volgen er snel nog 🙂 X
Wat een belevenis, Inez!! Geniet er met volle teugen van! Xxx Marie Ann
Dank je! Dat zijn we zeker aan het doen! Fantastische ervaring tot nu toe. X
Leuk dat jullie konden genieten van al die onderwaterpracht!
Jullie zien er zo blij uit! Om eeuwig mee te nemen naar de rest van jullie leven!
Ik ben een boek aan t lezen uit de serie ‘de zeven zussen’ en boek 3 speelt zich voornamelijk af in Australië waar het hoofdpersonage op zoek gaat naar haar roots.
Op een bepaald moment gaat ze roekeloos zwemmen in zee en gelukkig wordt ze op tijd gewaarschuwd voor de massa kwallen. Dat blijkt dus te kloppen ????
Altijd op je hoede zijn voor het onbekende!
Groetjes inga
Het is hier inderdaad fantastisch! We zullen de goede raad opvolgen 🙂
Goed boek dat je aan het lezen bent? Mijn boek is bijna uit en dus tijd voor een nieuw. X
Toen ik dit las was ik toch een beetje jaloers. Er zijn niet zoveel mensen die kunnen zeggen dat ze in de Great barrier reef hebben gezwommen maar ik kan toch zeggen dat ik heel trots ben dat het mijn dochter is en schoonvriend. Voor zulke dingen doe je het
en ondanks dat Vlaanderen een mooie streek is vind ge echt geen Barrier reef hier. zo zie je er bestaan nog echt paradijzen op aarde. Op naar de volgende sensatie
Vakie
Hele lieve woorden van dé grote Briand 😀 We kunnen alleen maar aanraden om ons ook eens een bezoekje te brengen hier 😉
Heeeeeeeeeeeeee, effe tijd genomen om jullie blog te lezen 🙂 Het wordt daar dag per dag beter! Geniet ervan tortelduifjes 😉 xx
Zijn we volop aan het doen, dank je wel! 🙂 X
Heb jullie blog net voorgelezen aan onzen Emiel ( in de auto richting huis na een dagje sauna ) .. Hier alleen maar lelijke eendjes gezien.. en vooral veel vieze palingen ???????? Hahaha .. Chance dat het bij jullie knapper is ????❤️ we denken aan jullie ! Emiel & Linde
Wij ook aan jullie lieverdjes! X