Onze vlucht naar Alice Springs ging zeer vlot. Al snel verdwenen alle regenwolken en verscheen de outback. Vlak voor onze landing zagen we al enkele rotsen en vooral niets anders dan rood zand en struiken, zover ons zicht kon reiken. Na het landen namen we de shuttle richting onze hostel, Alice Lodge. Een klein en rustig verblijf met alles wat we nodig hadden. We trokken de stad in en bezochten The Rock Tour Office om ons aan te melden en informatie op te vragen voor onze tour richting Uluru. Kort daarna verkenden we Alice Springs. Er was niet zoveel te zien maar al bij al een mooi stadje. Nog even de winkel in om ons te bevoorraden met water en enkele snacks. We maakten onze zakken en namen enkel mee wat we de komende drie dagen nodig hadden. De rest lieten we achter in onze hostel. Na de tour komen we terug en slapen we hier nog één nacht. Na een spannende aflevering The Sinner Season 2 te kijken, kropen we vroeg ons bed in.
Zoals vele voorafgaande ochtenden stonden we vroeg op; 4u45. Dat pikte weeral even. We namen een douche, grabbelden nog wat van het gratis ontbijt mee en wachtten buiten op de bus. Ze kwam iets later als verwacht, maar veel maakte dat niet uit als je een 6u durende trip voor de boeg had. Al een geluk maakten we 3 stops onderweg. Door de hitte drink je veel en zijn toiletstops een must en vooral de benen strekken doet deugd. Onze eerste stop was een ‘camel farm’ (vreemd dat ze dit hier zo noemen, want eigenlijk zijn het hier allemaal dromedarissen 😀 ). Hier konden we kijken naar dromedarissen waar ze mee racen. De tweede stop was in Erldunda, het middenpunt van Australië, of ook beter gekend als ‘The Centre of The Centre’. De derde stop was de alcohol stop. Alles was hier goedkoper dan in Uluru zelf dus was het aangeraden hier wat te kopen. Overal in de Northern Territory heb je een ID nodig om alcohol te kopen. Die hadden we niet mee maar enkele reisgenoten waren zo vriendelijk om wat biertjes te kopen voor ons. Onderweg naar Uluru kwamen we Mount Connor (vierde foto hieronder) tegen. We dachten eerst dat dit de grote rode (t)rots van Australië was; Uluru (Ayers Rock). Maar deze lag nog 100 kilometer verder. We zagen er naar uit om de grootste rotsformatie ter wereld van dichterbij te zien. Maar vooraleer we dat deden, reden we het Nationaal Park binnen en bezochten we een Aboriginals Center waar we meer te weten kwamen over hun geschiedenis. Dit stukje prachtige, ongerepte en onveranderde natuur inspireert nog altijd de legende en de kunst van de Aboriginals. Onze eerste wandeling van de driedaagse was Base Walk. Deze 11 kilometer lange wandeling nam ons mee rond Uluru. Prachtig! Dit natuurfenomeen is niet te beschrijven. Een imposante rots van 348 meter hoog en 9km in omtrek. Je beseft pas hoe groot hij is als je er helemaal rondgewandeld hebt. Sinds 1960 kan je ook de berg beklimmen via een aangelegd pad. Maar dat is al enkele jaren verboden omdat het de rots beschadigt en omdat er al 35 mensen gestorven zijn tijdens die beklimming. De laatste dode dateert van juli 2018. Nabij Uluru genoten we van de zonsondergang. De harmonische kleuren; rood van de aarde, geel van de struiken en zon en blauw van de hemel maakten het een leuke afsluiter. Nadien reden we door naar onze kampeerplaats voor de eerste nacht onder de sterren. In de outback is er zo goed als geen lichtvervuiling. Een sterren lookout bood ons dan ook een mooie sterrenhemel aan. We sliepen in een slaapzak die we in onze swag legden. Voor onze eerste keer sliep dit best nog aangenaam. ’s nachts om 3u werden we wakker, de maan was ondertussen al verder gezakt en we kregen daardoor nog een helderdere sterrenhemel. Fantastisch!
Ondanks dat we om 5 uur werden wakker gemaakt hadden we goed geslapen. Snel ontbijten want we moesten paraat staan om de zonsopgang aan Uluru te bezichtigen. De zon kwam op en Uluru lichtte steeds meer en meer op. Hoe lichter het werd hoe meer vogels we hoorden. De outback werd wakker terwijl we de zon zagen opkomen. Onze tweede wandeling van de driedaagse was The Valley Of The Winds in Kata Tjuta. Hier kwamen we nog meer te weten over de Aboriginals cultuur en hoe deze verschillende rotsformaties ontstaan zijn. In West-Australië is er nog een grotere rots te zien genaamd Mount Augustus. Maar Uluru wordt geklasseerd als de grootste omdat hij niet alleen 348 meter hoog is, maar er steekt ook nog eens 6,5 kilometer van diezelfde rots in de grond. In de outback overleven doe je niet zomaar. We leerden onder andere over de met uitsterven bedreigde Quandong boom. Hiervan kan je de vruchten eten. We mochten daar natuurlijk ook eens van proeven. Je warm houden tijdens de nacht en koken is ook essentieel. We zochten achter brandhout en laadden onze bus vol. Al snel ondervonden we het extreme klimaat in deze halve woestijn, dat tot 50 graden in de zon kan worden. Onderweg naar onze kampeerplek voor deze nacht kwamen we enkele wilde dromedarissen en paarden tegen. Australië is het land met de grootste populatie wilde dromedarissen. Deze dieren werden tijdens de 19de eeuw naar hier gebracht als transportmiddel in de outback. Na de komst van de auto werden deze dieren aan de kant geschoven. Ze hadden echter niet gedacht dat de 12 000 wilde kudde dieren zich zouden vermenigvuldigen. Ondertussen leven er zo’n miljoen beesten in de outback en worden ze beschouwd als een plaag. Een beetje jammer want de dieren worden neergeschoten tot er nog maar een derde zal overblijven. Tijdens het rijden zagen we in de verte ook enkele windhozen. Deze plek is niet te onderschatten! Onze tweede kampeerplek was ver afgelegen van de beschaving. Niets rondom ons en geen telefoonontvangst. We startten een vuur en maakte ons eten klaar. Onze gids nam ons even mee de bossen in op zoek naar spinnen. Als je met je zaklamp naar beneden op de grond schijnt en een schittering ziet heb je een spin gevonden. Hun ogen lichten kort op. We kwamen een wolf spider tegen. Deze zijn niet giftig voor mensen, maar een beet hiervan kan zeer pijnlijk zijn. Ook werd er ons verteld dat in deze omgeving dingo’s zitten, ondanks dat er de laatste 4 maanden geen meer gespot. Alvast beide leuke vooruitzichten voor onze tweede nacht onder de sterren. Inez had al schrik genoeg om buiten te slapen (omwille van de dingo’s) en had er minder zin in dan de eerste avond. Toch zette ze door en legden we ons neer aan het kampvuur. Rond 2 uur ’s nachts begon het te regenen en verhuisden we naar tenten.
De volgende dag werden we om 4 uur wakker gemaakt. Na een nacht met weinig slaap pikte dit wel even. Maar al snel genoten we van de mooie sterrenhemel en de melkweg die nog steeds zichtbaar was. Na ons ontbijt trokken we richting Kings Canyon waar een stevige wandeling ons snel wakker maakte. Deze wandeling wordt het best gestart vroeg in de ochtend want dan is het nog vrij koel. Na 11 uur worden bepaalde delen afgesloten omdat de hitte niet uit te houden is. Het eerste stuk van deze wandeling heeft de naam; Heart Attack Hill. Vijfhonderd uit de rots gehouwen treden naar boven. Eens bovenaan kan je altijd de defibrillator gebruiken om je hart even terug in gang te krijgen! 😀 Eens bovenaan was de rest van de wandeling vrij gemakkelijk. Adembenemende uitzichten namen de bovenhand en we werden even stil. Te midden van de twee rood gekleurde rotswanden bevindt zich ’The Garden of Eden’. Een prachtige groene oase en een klein meertje. Na dat bezoek ging de route verder langs de randen van de canyon. We kregen steeds meer en meer het gevoel dat we ons op een andere planeet bevonden. Het leek met momenten wel Mars. Drie uur later stonden we terug beneden en genoten we van verfrissend fruit en lekkere snacks. Voldaan maakten we de rit naar huis met de nodige tussenstops. Onderweg kwamen we een aantal autowrakken tegen die werden achtergelaten door backpackers. Het is goedkoper dan takelen want dan zit je als snel aan minimum 10 dollar per kilometer (reken maar uit als je 250 kilometer naar het volgende service station moet afleggen). Tenslotte stopten we nog eens aan de ‘camel farm’ waar je optioneel een ‘camel ride’ kon maken. We pasten beleefd, want hadden geen zin in zo’n ritje eerlijk gezegd. We snakten beide naar een verfrissende douche (of 3) 😀 . Onze gids Connor (is ook nog een Loka gids geweest, kwamen we te weten. Kleine wereld in zo’n groot land blijkbaar) nodigde iedereen uit in The Rock Bar voor een etentje waar we een korting kregen. De Kangoeroe steaks staken onze ogen uit en we namen deze. We klonken de glazen (of misschien ook een shotje tussendoor 😉 ) en hadden een fijne afsluiter. Zeer moe en voldaan kropen we bed in voor een iets langere nachtrust dan de afgelopen dagen.
Voor sommige lijkt het maar een steen maar The Red Centre zal voor de rest van ons leven in ons geheugen gegrift staan. Voor ons was dit tot hier toe hét hoogtepunt van onze reis.
X Ely & Inez
- alice springs
- australië
- ayers rock
- erldunda
- kata tjuta
- kings canyon
- oceanië
- outback
- rock tour
- uluru
- valley of the winds
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
Amai mannen prachtige dagen! Ik kan goed geloven dat dit memorabel is.Echt indrukwekkend .Fijn dat jullie zo genoten hebben! Zoveel prachtige herinneringen! We hebben weer mee genoten! Sturen jullie veel liefde!????????????????moekie
Weeral een toppie belevenis maar de spinnen pas ik toch even voor????
En inderdaad om nooit te vergeten
Grtz
Vader
Wauw!!! Zier er ook adembenemend uit! Geniet ervan! Dikke knuffels daar! Xxxxxx
Hey inez en ely
Hohhh ik word er zelf even stil van. Jullie dagboek, de foto s. Daar zal je wel sterk aanvoelen dat de mens echt e zandkorrel is in de woestijn. De natuur zo sterk en onverwoestbaar. Super erg dat die dromedarissen worden neergeschoten. Schrijnend is het. Dapper dat jullie buiten sliepen. Ik zou gek worden van het idee dat er zo e spin over mijn gezicht zou kruipen. Maar al die prachtige herinneringen kan je wel meenemen naar dit klein, burgerlijk landje hihi. De sterrenhemel moet hemels geweest zijn . Zo fijn jullie blog, ik kan altijd even mee in jullie wereld duiken. Heel veel liefs, astrid. Xxx