Het vertrek

Zo, hier zijn we dan. Maanden naar uitgekeken en afgeteld. Altijd zo ver weg en plots kwam de dag razendsnel dichterbij.

Er moest nog heel wat in orde gebracht worden. Mijn appartement werd leeggemaakt en kreeg een grondige schoonmaakbeurt. Dat heb je dan zeker als ‘Mr. Proper’ niet meteen je beste vriend is doorheen het jaar?! Eigen schuld, dikke bult!

Ik verhuisde opnieuw naar ‘den 108’, Ely naar zijn mama. We schreven ons opnieuw daar in. Wat volgde was een race tegen de klok die zenuwslopend was. De eerste week geen wijkagent gezien. De tweede week waren we aan zee. Om een lang verhaal kort te maken; Ely zijn adres is pas de dag voor ons vertrek in orde gekomen.
We zijn alvast tot de conclusie gekomen dat je meer moeite moet doen om ervoor te zorgen dat je met alles in orde bent dan omgekeerd. Vreemde wereld soms.

De laatste weken waren hectisch, vooral voor mij. Hectisch in mijn hoofd en reken daar nog eens de nodige portie chaos bij. Ik moet er geen tekeningetje bij maken zeker?! 🙂 Ely heeft het regelmatig moeten bekopen met mijn buien. Gelukkig heeft hij engelengeduld met mij.

Na onze verhuis gingen we nog een weekje naar zee om samen met mijn familie door te brengen. Intens, zoals de hele familie Briand is, maar wel fantastisch! We genoten even van de ontspanning en het deed me deugd om dicht bij mijn familie te zijn. Wat zie ik hen toch stuk voor stuk doodgraag! Parels! Ely zijn familie kwam ook een dagje naar zee. We vonden het belangrijk dat iedereen elkaar eens gezien had voor wij vetrokken.

We planden ons afscheidsfeestje. Een leuk, maar druk feestje. We kwam samen snel tot de conclusie dat we stiekem niet gemaakt zijn om een goede gastvrouw en -heer te zijn én voldoede aandacht te geven. Gelukkig hebben wij er alvast wel heel erg van genoten!

De laatste week probeerden we onze aandacht wat te verdelen. Sommigen wilden ons nog zien. Sorry aan diegene bij het niet meer gelukt is. Werkpuntje voor mezelf; beter plannen.

Dan kwam het grote moment eraan. Er kwamen nog een aantal mensen dag zeggen. Een hele dikke merci nog eens aan hen! De hele Briand clan stond uiteraard paraat om ons mee naar Zaventem te brengen en ook Ely zijn mama was van de partij. Van mijn lieve Alizée had ik ervoor al afscheid genomen en Ely was nog een laatste keer op stap geweest met zijn broer.
Wat volgde was, zoals te verwachten, een zeer emotioneel afscheid. We zien onze families doodgraag en ik hoop vooral dat ik niet overmand zal worden door heimwee.

Ondertussen zitten we op onze eerste vlucht naar Thailand. Nog een dikke 2u te gaan en we komen aan in Bangkok. Na 14u vertoeven in de drukke stad vertrekt onze tweede vlucht richting Sydney.

Wat ons daar staat te wachten is een groot vraagteken. De eerste week is geboekt. We zien wel wat er op ons afkomt. We hebben er alvast wel ongelooflijk veel zin in!