Het begint te korten, nog maar 41 dagen en we zijn weg. Een sprong in het diepe, het onbekende. Vele verklaren ons gek en soms doen wij dat ook.
Vorig jaar was ik rond deze periode in het prachtige Thailand. Daar ontdekte ik een stukje van mezelf dat ik nog niet eerder had opgemerkt. Na vijf weken wilde ik nog niet naar huis, ik wilde de wereld verder ontdekken. Er is nog zoveel om te zien. Nieuwe culturen, indrukken, natuur, … Ik begon te denken en Cathy bracht me op het idee om een jaar naar Australië te gaan.
Impulsief als ik ben, kwam ik thuis en bracht ik het thuisfront al op de hoogte. Ely was te vinden voor het idee, maar we zouden wel zien waar we stonden binnen een jaar. We hadden elkaar nog maar net leren kennen.
En nu zijn we bijna een jaar verder. Het was een stevig jaar. Een jaar waarin we veel hebben moeten opgeven (lees: als een holbewoner moeten leven in onze grot). We hadden soms wel eens de bedenking ‘Is dit het nu wel allemaal waard?’. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit ons goed zal doen. Als we het nu niet proberen, zullen we op latere termijn misschien wel spijt krijgen.
Mijn eerste week van een jaar ‘vakantie’ zit er nu bijna op. Een bewogen weekje met veel verwarring en soms ook twijfels. Mijn friendinnen lachten zich een kriek met mijn twijfels en vragen. ‘Waarom doe ik dit ook alweer?’ ‘Ik had ook 7 weken op reis kunnen gaan.’ ‘Waarom Australië dat zo duur is?’ ‘Waarom niet naar Zuid-Amerika of Zuidoost-Azië?’ ‘Waarom geef ik ook zoveel op?’
Ely heeft nog 2 weken te werken en ziet enorm uit naar de start van zijn vakantie maar zit ook steeds meer en meer met diezelfde twijfels. Samen brengen we elkaar tot rust en bereiden we ons voor op een fantastisch jaar vol verrassingen.
Ely is al een tijdje van zijn meubels af en ook zijn appartement werd eindelijk verkocht. Ondertussen is mijn tijd aangebroken en heb ik ook al een deel van mijn meubels verkocht. Een vreemd gevoel, al je bezittingen verkopen. Het geeft ook een bevrijdend gevoel. We zien wel waar we terecht komen en waar we zullen leven als we terug komen. Gelukkig hebben we allebei een hele warme thuis waar we altijd op kunnen rekenen.
Vorige week heb ik alvast ‘afscheid’ genomen van mijn lieve collega’s. De klasdeur na zes jaar even achter me dicht getrokken. Een gedachte waar ik lang naar heb uitgekeken, even rust.
Ik ben wel gerustgesteld dat ik na een jaar ook terug kan komen in mijn vertrouwde omgeving (ik heb immers loopbaanonderbreking genomen). Mijn lieve collega’s die me door dik en dun steunen. Ik geef mezelf ook de tijd of ik genoeg energie heb om me terug in die mallemolen te storten. Want hoezeer ‘mensen van het onderwijs’ bespot worden, het is (voor mij althans) een harde job. Ik ben perfectionistisch, wil goed doen voor alle kinderen en ouders. Zoveel mogelijk hulp bieden waar nodig. Dan bots je soms tegen een muur en die kan verdomd hard zijn. Ely is nog steeds opzoek naar zichzelf maar weet ook nog niet goed wat hij wil doen nadat hij terugkomt. Is hij klaar voor opnieuw een job als Digital Marketing Manager? Wil hij wel verder in die richting? Allemaal spannend en enkel iets dat we zullen weten als we terugkomen na dat jaar.
Rust voor onszelf, rust in onze hoofden. Weg van alle drukte, chaos en verwachtingen. Dat is wat we allebei hopen te vinden. Wat ons het meeste aanspreekt is dat we wel zien zien waar we belanden. Niks moet, alles mag.
We zijn ons er allebei van bewust dat we ook sneller kunnen terugkeren dan verwacht. Zal ik mijn ouders, zussen, mijn snoesje Alizée, friendinnen, vriendinnen en nog alle anderen die ik nog niet genoemd heb niet te hard missen? Ik ben een familiemens en spring heel veel binnen in ‘den 108’. Zal Ely zijn mama, broer, zus, neefje Jorn en nichtje ? (bij het schrijven van dit berichtje zitten we nog steeds in spanning te wachten) en vrienden niet te hard missen? We zullen wel zien. We zien wel wat er op ons afkomt. We hebben er alvast wel héél veel zin in!
Ondertussen plannen we rustig (of misschien moeten we nu wat meer in actie schieten) alles verder. Ely mag zijn materiaal voor zijn diabetes ophalen eind juli. Het zal een hele puzzel zijn om dat allemaal (of toch zoveel mogelijk) in onze rugzakken te krijgen. Mijn appartement zal stilletjes aan leger worden. Een aantal administratieve dingen regelen zoals onze reisverzekering, naar het ziekenfonds gaan, internationaal rijbewijs aanvragen, naar het postkantoor gaan en nog zoveel andere zaaie dingen.
Ready Freddy go, zoals mijn lieve Alizée zou zeggen? Nog niet helemaal, wel bijna.
Tot snel!
X Inez en Ely
All you need to know is that it’s possible.Wolf, an Appalachian Trail Hiker
Schatjes, probeer ook niet al te veel op voorhand te plannen. Je krijgt heel veel ‘Tips & tricks’ mee van mensen die in hetzelfde avontuur zitten als jullie daar. You’ll do just great ????????
Heel veel succes ! Ik heb vorig jaar vanop afstand je avonturen gevolgd en gezien hoe je ervan genoten hebt…… deze trip is er eentje die moed en doorzetting vraagt maar waarschijnlijk ook hele mooie ervaringen en levenslessen geniet ervan met volle teugen ! Wij volgen ( weliswaar een beetje afgunstig ) jullie avonturen ! Succes ????????????????????
Els en co