We keken erg uit naar onze voorlaatste stop; Byron Bay (voor mij de laatste aangezien onze laatste stop Sydney is en daar zijn we al geweest). Mijne daddy (zoals hij zichzelf altijd zo mooi omschrijft in de reacties op onze blog) heeft een collega, Tom. Zijn broer, Bob, woont al jaren in Australië; Byron Bay. We hadden op voorhand even contact gehad en we mochten bij hem logeren. Zijn mama, Annick, was ook op bezoek, het zou dus een Belgische tussenstop worden waar we erg naar uitkeken. Bob pikte ons stipt om 17u30 op in het centrum en was ook nog eens zo vriendelijk om ons tot aan de vuurtoren te brengen in Byron Bay; het meest oostelijke punt van Australië. Ook al waren de weergoden ons niet meteen gunstig gestemd, wat een adembenemend zicht. Aangekomen bij Bob thuis werden we hartelijk verwelkomd door Annick. Ze hadden voor ons een lekkere maaltijd voorzien; gekookte patatjes, asperges, sla & tomaten en een mals stukje varkensmignonette. Nadat we bijna twee maanden ‘slechte’ kost hadden gegeten was dit het lekkerste dat we in lange tijd hadden gegeten. Wauw, we voelden ons hier meteen thuis.
We kropen vroeg onder de wol en sliepen als een roosje. De volgende ochtend scheen de zon, dus trokken we richting het centrum. Vanuit Bob zijn tuin konden we een wandelpaadje volgen dat uitkwam aan een super knap meertje dat donkerrood gekleurd was; The Tea Tree Lake. Het meer ziet zo rood omdat het wordt omringd door Tea Trees. We maakten een heerlijke strandwandeling met zicht op de vuurtoren, genoten van een lekkere lunch en konden het centrum van Byron Bay wel smaken. Er hangt een leuk sfeertje. We deden eindelijk nog eens boodschappen in de Aldi, woohoo! Alweer mochten we onze voetjes onder tafel schuiven en genieten van een lekkere maaltijd. Deze keer waren het gekookte patatjes, worst en sla & tomaat. We werden in de watten gelegd.
We sliepen zalig lang uit, namen een ontbijtje en deden nog snel onze was. Zoals al eerder gezegd zijn onze mogelijkheden beperkt binnen onze wandelperimeter. Bob was zo lief om ons de volgende middag af te zetten aan Broken Head, een natuurreservaat waar Bob ook werkt. Via een wandelpad kwamen we terecht op een klein strand. We waren al gewaarschuwd door Bob dat er op deze plek veel homo’s zaten en we werden af en toe verblind door al dat naakt rondom ons haha 😀 We klommen verder over de rotsen tot we de andere strandjes tegen kwamen. Hier werden we stil van, zo mooi en zo rustig. We wandelden terug richting het natuurreservaat waar we alweer konden genieten van een adembenemend uitzicht. We hadden nog meer geluk, want we konden van heel dichtbij dolfijnen spotten. We genoten van het mooie spektakel en aten ondertussen onze bokes op. Wat wil een mens nog meer; picknicken met zicht op de dolfijnen?! 😀 We wandelden langs Arakwal Beach terug huiswaarts. Het was nog niet zo laat en we besloten verder te wandelen richting Main Beach en het centrum. Een kleine misrekening, want het volledige strand afwandelen duurde toch zo’n dikke twee uur en half. Achteraf genoten we van een aperitief met lekkere humus en tzatziki en deden we nog een laatste wandelinspanning richting thuisfront. 17 kilometer in de benen voelden we toch wel. Bob had lekkere spaghetti gemaakt en dat smaakte na al die weken nog nooit zo lekker.
Onze volgende dag werd een verplichte rustdag. Regen, regen en ohja nog meer regen. Ely maakte wat muziek op zijn laptop en ik genoot van mijn spannend boek. Deze rustdag deed ons ook wel deugd. We voelen dat we tegen een hoog tempo aan het reizen zijn. Deels omdat we nog geen plek zijn tegen gekomen waar we echt langer willen blijven en vooral ook omdat het mooie weer ons sowieso altijd naar buiten lokt. Na bijna twee maanden sluimert die vermoeidheid er toch meer in dan we denken. Rond half vier kwam Bob thuis van zijn werk. De muren kwamen bijna op ons af, dus tijd om een frisse neus te halen. We moesten nog boodschappen doen, dus Bob nam ons en Annick mee naar het centrum. We maakten een kleine stop aan het strand. We genoten van de frisse zeelucht en metershoge golven. Ongelooflijk dat de zee nooit stilstaat en vooral onverwoestbaar is. ’s Avonds aten we gekookte patatjes met ‘pekes en artjes’ met de allerlekkerste biefstuk die we ooit gegeten hebben. Zo mals hebben wij onze biefstuk nog nooit gehad. Maarja, wat wil je nu ook, de koeien hier zitten in gigantische weien i.p.v. vol met hormonen gespoten te worden zoals bij ons. Bob stelde ons ’s avonds voor om de dag erna eens te gaan vissen. Nog nooit gedaan, maar we hadden wel zin in wat avontuur.
Onze laatste dag stonden we om 10u klaar om te gaan vissen. Een beetje onwennig namen we die vislijnen in onze handen. Eerst op het strand, maar daar hadden we minder geluk. De vissen hadden geen zin om toe te happen. We probeerden het dan maar aan de rotsen. We baanden ons een weg tussen de rotsen en door het water. Onze schoenen zeiknat, maar dat vonden we helemaal niet erg. Bob hielp ons de vislijnen uit te gooien, want dat is toch niet zo gemakkelijk als het lijkt. Ely had een paar keer beet, maar de vis hapte uiteindelijk niet. Bij mij waren ze zo sluw om het eten te nemen en niet toe te happen 😀 Het was voor ons alvast een onvergetelijke ervaring! (Let vooral niet op onze sexy outfits 😉 ) ‘s Middags kregen we een boerenomelet voorgeschoteld en namen nog een verfrissende douche. Bob maakte nog een overheerlijke tarte tatin en leerde ons karamel maken. ‘s Avonds namen we Annick en Bob mee naar ‘Taste of Melaka’, een Indisch restaurant, als bedanking voor hun gastvrijheid. Dat was wel het minste dat we konden terug doen. Als kers op de taart genoten we nog van een zalig stukje tarte tatin. We hadden eerlijk gezegd echt nog geen zin om te vertrekken. Byron Bay had nog veel te bieden en vooral, we voelden ons thuis bij Bob en Annick.
Byron Bay heeft ons hart gestolen. We genoten van de Belgische gastvrijheid en een warme thuis, we voelden ons echt welkom. Een welgemeende DANK U!
X Inez en Ely
Blij te horen dat het een leuke ervaring en verblijf was. Had er alle vertrouwen in. En doet me plezier dat er nog mensen zijn met een grote gastvrijheids factor.
Daddy
Absoluut! Toppers!
Heel tof om te lezen! Haha Chanceke om eens goei eten te hebben ???? amuseer jullie nog! Missen jullie ❤️
Haha dat lekkere eten missen we elke dag hier en het wordt precies alleen maar erger met momenten 😀 Missen jullie ook!! Love you! X
Hallo,allemaal tof om te lezen
Hopelijk in Sydney nog een beetje goed weer , hier nog altijd storm en regen
Prachtige foto’s!!
Goede reis morgen naar een nieuw avontuur.
Leuk dat je onze blog hebt gelezen! Wij hebben geluk gehad met het weer. Hier en daar een kleine regenbui, maar vooral zon gehad.
Ondertussen zijn we veilig aangekomen in Alice Springs. We duimen dat er bij jullie snel wat beter weer zal komen!
Groetjes, Inez en Ely
????
Hey Inez, ik zou nogal uit mn dak gaan moest ik mijn brooddoos ledigen met zicht op dolfijnen in zee. Wat e mooie momenten allemaal en fijn dat jullie het delen met ons. De loge bij Belgen was blijkbaar hartverwarmend . Een super dikke knuffel, astrid xxxx