Onze batterijen waren terug opgeladen in Adelaide. We hadden er zin in; terug ‘on the road’, kamperen en Australië verkennen. We reden naar Mount Remarkable met als eerste stop Melrose. Een godverlaten dorp, maar de weg ernaar toe was heel mooi. Weinig verkeer en het landschap veranderde prachtig. We hadden er een vrij lange rit opzitten en we besloten de eerste free camping te nemen. Helemaal alleen aan een schapenweide aan de voet van Mount Remarkable. Af en toe kwam er wel een ‘dood schaap’ geurtje ons tegemoet. Er lag er eentje in het midden van de wei. Het zicht was, alweer, fenomenaal. We konden nog een mooie zonsondergang meepikken. We testten onze nieuwe aanwinst (het vliegennet) meteen uit en dat kwam geen moment te laat.
Na een lekkere verse koffie en een douche konden we er alweer tegen. Het zou behoorlijk warm worden vandaag, dus we besloten om op tijd een wandeling te maken. We deden de ‘Melrose Nature Hike’. Het pad was niet zo heel duidelijk aangegeven, maar dat maakte het des te avontuurlijker. Onze wandeling begon aan een loopbrugje en ging nadien vrij stijl de hoogte in. We zagen uitgestrekte landschappen en de top van Mount Remarkable. Op en naast ons wandelpad kwamen we vooral kangoeroe’s en schapen tegen.
Op weg naar Mount Remarkable National Park kon ik gelukkig net op tijd stoppen voor een varaan die in het midden van de weg lag te zonnen. Om het park binnen te mogen, moet je een dagpas kopen voor tien dollar en ook de camping is betalend. Het leek ons logischer om wat verder te rijden en de dag nadien het park te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan kwamen we aan in Port Germein. Dit innie minnie dorpje ligt aan de kust en heeft de langste pier in Zuid-Australië. Ik kon eindelijk mijn hangmat eens uithangen, wat een gelukzalig gevoel!
Het werd tijd om onze benen nog eens te strekken de volgende dag. We pakten alles in en zouden nog snel even het zeil over onze rooftoptent vastmaken. Ik schrok me zowat halfdood toen er plots een spin van een groot kaliber uit het zeil tevoorschijn kwam. Een local was zo lief om de spin weg te doen. De spin, Huntsman, is gelukkig niet giftig voor de mens, maar ik was toch behoorlijk geschrokken. We leggen het zeil wel elke avond in onze auto, maar niet altijd meteen. Dat hebben we dan ook weer bijgeleerd. Aangekomen aan het National Park parkeerden we ons en zagen we al emoes rondlopen. Ik was er al niet meer zo gerust in 😀 Deze komen trouwens vooral voor in de Outback. We kozen voor een ‘moderate hike’; de Sugar Gum Lookout (Een Eucalyptus boom die vooral groeit in Zuid-Australië). Ik was blij met het brede wandelpad. Onderweg zagen we (zonder overdrijven) heel veel wildlife. Enorm veel kangoeroe’s, maar ook emoes, een arend en varanen. Ik moet me toch elke keer overtuigen dat die beesten niks doen, maar het angstzweet breekt me toch nog regelmatig uit 😀 Het was wel alvast een prachtige wandeling midden in het bos. Deze dieren in hun natuurlijke habitat zien is ook leuk meegenomen. Ik zal de schrik er dan maar bijnemen zeker?! Een tweetal uurtjes later en tien kilometer in de benen kwamen we terug aan onze auto. Het werd tijd om onze route verder te zetten naar Flinders Ranges. We maakten een korte pitstop in Quorn. Het leek wel op een decor dat uit een filmset kwam. Onze eindhalte van de dag werd Hawker. Onderweg zagen we een mooie verandering in het landschap. De mooie groene heuvels en bergen van Adelaide, naar de rode en uitgestrekte Outback. Omwille van de uitgestrekte landschappen in de Outback komen er hier regelmatig windhozen voor. We moesten tussendoor ook even stoppen in het midden van de weg voor opnames voor een film. Het viel ons op dat er op deze highway ontzettend veel dode kangoeroe’s liggen. De ene met al wat minder vel over been dan de andere. Best indrukwekkend. Ely reed gelukkig niet al te snel, want hij moest onderweg een ‘coup de frein’ maken voor een overstekende emu. Het beest liep gelukkig snel over, maar wij waren best wel geschrokken. De camping in Hawker was heel aangenaam. We zetten alles open, wat best ook wel eventjes duurt en genoten van het warme weer. Een plons in het zwembad om af te koelen sloegen we niet af.
Er werden geen kangoeroe’s aangereden door ons 😉 Hopelijk niet te schockerend voor jullie.
Het zou de volgende dag nog warmer worden, dus we besloten (ik met veel tegenzin) wat vroeger op te staan. We vertrokken richting Wilpena Pound. Het hart van de Flinders Ranges. We besloten een beetje rebels te doen en namen een ’scenic drive’. Best wel avontuurlijk, want deze wegen zijn enkel ‘4WD recommended’ en GSM bereik heb je er al zeker niet. Het was alvast echt ABSOLUUT de moeite om te doen. We zagen behoorlijk veel en vooral grote kangoeroe’s. Snel wegspringend of opkijkend naar ons. We verbaasden ons van het ene mooie uitzicht in het andere. Sprakeloos waren we. Aangekomen in het centrum besloten we eens wat anders te doen dan ‘alweer’ een wandeling van enkele kilometers. Wat niet wil zeggen dat dat niet mooi of leuk is, maar de mogelijkheden zijn beperkt. Via onze Lonly Planet stootten we op een ‘Off Road’ route van 110 kilometer doorheen Flinders Ranges. We trokken onze stoute schoenen aan en kozen voor deze route. Met een klein hartje vertrokken we. We vielen alweer van het ene mooie landschap in het andere. Woorden schieten te kort, excuses 😀 We zagen niet zo heel veel wildlife, afgezien van de honderden dode kangoeroe’’s, want doorheen de dag zoeken alle dieren schaduw op. We waren helemaal alleen op onze route en hadden geen bereik. Gelukkig hield onze auto stand. We hoorden op één moment wel een harde knal, maar dat bleek dan een steen te zijn die tegen de onderkant van de auto schoot. Een goede wasbeurt na al dat rode stof zal onze auto wel nodig hebben. Als laatste stop op ons parcours lag een 360° view over de Flinders. We moesten hiervoor een serieuze klim maken met onze auto. Tijdens onze rit naar boven kwamen we een steil stuk tegen. Het leek wel alsof onze auto het niet ging halen. Best spannend toch die 4WD routes. Maar de klamme handjes aan het stuur waren het meer dan waard toen we boven kwamen. Een drietal uur later, want snel kan je niet rijden op deze zand wegen, kwamen we terug in de bewoonde wereld. De temperaturen klommen al snel op tot 35 graden. Veel te warm om nog iets uit te steken. Snel naar onze camping. We relaxten, namen een frisse duik en genoten van de warme temperaturen buiten tot in de latere uurtjes. We hadden een echt vakantiegevoel.
We voelden ons toch ietsje pietsie schuldig dat we geen wandeling gemaakt hadden, dus de volgende ochtend reden we naar Wilpena Pound. Van daaruit maakten we de ‘Wanngarra Lookout Hike’ van zo’n kleine tien kilometer. Het was bloederig heet, zo’n 38 graden. Bij het begin van de wandeling lag er een gastenboek. Het is de bedoeling dat je invult welke wandeling je zult doen en hoe laat je vertrekt. Een goed idee vonden wij, want je hoort allerlei horror verhalen van mensen die verloren lopen en sterven van de hitte. Iedereen raadt ons van de start al een hoed aan om beter beschermd te zijn tegen de zon. Beetje tegendraads als we zijn, weigerden we een hoed te kopen. Stel je voor dat ons haar in de war zit?! 😀 Maar hier in de Outback krioelt het van de vliegen. Bijna onhoudbaar. We kochten dus maar twee vliegen in één klap; een hoed en een vliegennetje. Behoorlijk idioot zicht, maar ideaal voor hier. Na een mooie hike tussen de bergen kregen we als kers op de taart nog eens een mooie panoramisch zicht over de Flinders. Een mooie afsluiter. Onderweg zagen we nog wat kangoeroes, iguanen en wilde geiten. Terug aan onze auto begonnen we onze volgende trip te plannen; Coober Pedy. Dit dorpje ligt nog meer in de Outback. Je kan ofwel via de highway gaan ofwel via ‘unsealed roads’. Dit zijn wegen zonder asfalt en die niet altijd in even goede staat zijn. Spijtig genoeg zijn de ‘road conditions’ op dit moment niet goed (je kan dit online opzoeken en het hangt ook in elke informatiecentrum) en zouden we dus een zwaardere auto nodig hebben. Jammer, maar we kiezen dus maar voor de highway. We willen immers graag nog behoorlijk wat kilometers afleggen de komende maanden. We maakten een korte overnachtingsstop in Port Augusta om de volgende ochtend te vertrekken naar Coober Pedy.
Tot snel!
X Inez & Ely
- australië
- flinders ranges
- hawker
- melrose
- mount remarkable
- nationaal park
- oceanië
- port augusta
- port germein
- south australia
- wanngarra lookout
- wilpena pound
Soms denk ik : dit is het hol van Pluto. Zo afgelegen maar echt mooi. Maar ons Inesje nog altijd met open schoenen.
Foei foei. En met die hoedjes moet ge gene bang hebben , de beesten hebben bang van jullie. Mooi verhaal
De padré
Hey inez en ely. Ik had heel wat avonturen in te halen van jullie. Het klinkt mij als muziek in de oren, behalve de spinnen en onweren…Prachtig die uilen en al die dieren. Ook fijn dat jullie verwonderd blijven van al die mooie uitzichten ????. En het niet als vanzelfsprekend beschouwen. Ook het feit dat jullie allebei e super beschermengel hebben. Windhozen in de verte, met slippers tussen gevaarlijke slangen wandelen, gevaarlijke wandelpaden afleggen, oog in oog staan met een slang,…Man lief dat had al e heel andere blog kunnen worden peins ik zo????. Maar jullie, zijn gezegend merk ik. Het zijn werkelijk prachtige sfeerbeelden. Fijn dat jullie ons mee laten proeven uit het belgie landje met soms zn saai kantje????. Liefssss astrid
Dromen komen uit!
Ik geniet mee van jullie mooie verhalen.
Dikke knuffel
Lies
Wat avonturen om soms toch bang van te krijgen .
Maar de prachtige zichten en landschappen maken dan weer veel goed .
Ja en dat vakantiegevoel hou dat maar goed vast.
Hier in het Belgenland heeft de kou zijn intrede gedaan.
Voor jullie al 3 maanden fun.
Voor ons nog lang maar geniet er maar van!!!!!
Liefs moekie.xxxxxxx
Schoon zenne, die hoedjes 😉