We waren meteen erg onder de indruk van Lancelin Sand Dunes. Kilometers parelwitte zandduinen. We waanden ons bijna eventjes in een (witte) woestijn. De temperatuur kwam meteen op ons af bij het buitenstappen. We huurden een sandboard, een soort van snowboard, smeerden ons goed in en reden naar de hoge zandduinen. Heel voorzichtig, want er werd ons aangeraden op de limestone te rijden in plaats van in het zand. We genoten van het sandboarden en maakten veel plezier. Zittend, rechtstaand, met twee of drie; we probeerden het allemaal. Na zo’n uurtje hadden we het toch wel gehad. Elke keer naar boven klauteren in de hitte was erg afmattend.
We aten onze bokes op in de schaduw en probeerden het fijne zand zo goed mogelijk van ons af te krijgen. We reden verder naar onze volgende stop; The Pinnacles Desert in Nambung National Park. We passeerden eerst nog even het museum, alhoewel het ontstaan van deze kalkstenen een mysterie blijft. Het was nog steeds bloedheet dus we besloten The Pinnacles per auto te verkennen. Het landschap was fenomenaal. Woestijn met honderden, misschien wel meer, kalkstenen die tot zo’n 3 of 4 meter hoog zijn. Het was ontzettend prachtig. Als kers op de taart zagen we nog een voorbij springende kangoeroe. Niet zo heel spectaculair meer als je hier al zes maanden verblijft, maar op deze plek was het toch iets speciaals. Het werd later en dat betekent oppassen geblazen voor de kangoeroes. We reden verder naar Jurien Bay. Een veelbelovende plek waar we heel wat goeds over hadden gehoord. Het begon al te schemeren als we aankwamen. Snel onze tenten opzetten en eten maken was de boodschap. We besloten nog een verfrissende douche te nemen, maar het werd een zeer korte douche. Het krioelde er namelijk van de kakkerlakken. ‘No worries, it’s regional’ zeggen de Aussies hier vaak op alle dieren, maar voor mij toch maar liever niet. Linde was al helemaal even in paniek, want zij slaapt op de grond met haar tent. Gelukkig hadden we voor haar komst nog een hele voorraad spuitbussen tegen insecten en spinnen aangekocht. Deze heeft ze elke avond goed gebruikt ????.
We genoten van een rustige ochtend, alles op het gemakje. Heerlijk! We deden onze boodschappen, maar Ely en ik schrokken ons een bult van de prijzen. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat alles (benzine, eten en drinken, weinig tot geen free campspots, …) een stuk duurder gingen worden. Alles ligt erg ver van elkaar, kleine en afgelegen dorpjes en laagseizoen maakt dat alles een prijs heeft. We zijn nu met drie, dus we kunnen minder voorraad meenemen. Maar de kosten delen we uiteindelijk wel door drie.
We trokken onze zwemkledij aan en namen ons snorkelgerief mee. Er zou in Jurien Bay een speciaal rif zijn aangelegd. Een soort van stenen met gaten waarbij dan nieuw koraal kan groeien. Vol goede hoop en vele verwachtingen trokken we in het water. Ely en ik zijn al iets meer ervaren in het snorkelen dus wij zwommen meteen wat dieper in de zee. Linde bleef wat meer in het ondiepe. We waren erg teleurgesteld. De visibiliteit was echt niets. Wind zorgt ervoor dat het zand op de bodem meer naar boven komt. Buiten enkele visjes hebben we niets gezien. We trokken verder naar Sandy Cape, niet zo ver van Jurien Bay, maar een hele leuke plek om te kamperen aan de zee. Er was één plekje waar we gratis konden overnachten, maar deze route was enkel 4WD. Ely en ik zijn hier nooit echt scheutig op geweest (noem ons gerust broekschijters), maar met Linde erbij voelden we ons net een tikkeltje sterker. We trokken onze stoute schoenen aan en begonnen onze tocht richting kampeerplek. Het eerste deel was dik oké, maar het tweede stuk was andere koek. Een hele weg vol met grote, dikke en puntige stenen. We namen het zekere voor het onzekere en checkten eerst of we onze reserveband zouden kunnen vervangen met onze automatische autokrik. Linde en Ely stapten uit en ik baande me een weg rond de stenen. Het derde en laatste deel was erg zanderig. We besloten dat stuk even te voet af te leggen. Het was voor het grootste deel goed te doen met onze auto, maar hier en daar was het gewoon te diep en te zacht zand. Er zat niets anders op dan terug te rijden en een plekje bij de anderen te nemen aan de zee.
De camping viel gelukkig heel goed mee. Je was op jezelf aangewezen. Er waren wel droptoilets, maar geen water of elektriciteit. Dat vinden wij heel erg leuk. Back to basics. We pikten nog een mooie zonsondergang mee op het strand met een lekker drankje en maakten nadien een lekkere risotto. We speelden nog enkele leuke spelletjes en genoten van de avond. We werden regelmatig opgeschrikt van een vliegende kever tegen ons gezicht door de petzls ???? Ik spotte een spinnenweb aan een wiel van onze auto en het beest was met ons meegereisd van Jurien Bay. We gebruikten onze heilige spuitbus nog eens, maar het beest liet zich niet snel doen. We moesten zo’n halve bus gebruiken voor het beest zijn geest gaf. Ik twijfelde eerst nog om de spin te doden met mijn sleffers, want op het eerste zicht leek het om een klein spinnetje te gaan. Maar een stemmetje in mijn hoofd zei wat elke Australiër hier zegt ‘elk dier kan je doden’.
We sliepen als een roosje met het geluid van de zee op de achtergrond. ‘s Nachts hoorden Ely en ik iets ritselen aan onze vuilniszak aan de ladder van onze tent. We waren allebei te lui om te kijken wat het was. Achteraf lazen we op Wikicamps dat er een vos op de camping zat. We vertrokken op een redelijk uur naar Cliff Head. Een gratis overnachtingsplek aan de zee die Steve & Sheila ons hadden aangeraden. We maakten er een hele lazy dag van. We probeerden onze gratis douche uit om onze haren te wassen. Zo voelden we ons min of meer toch wat proper. Voor de rest van de dag luierden we en deden we lekker niks. Zalig!
We reden de volgende ochtend door naar Geraldton. Een grotere stad, wat ideaal was om boodschappen te doen en een camping te zoeken. We kwamen rond de middag aan en genoten van een heerlijke douche. Het was al eventjes geleden dat we nog eens en echte douche hadden gehad. Afgezien van de openbare douches, ijskoude douches aan het strand en onze eigen ‘douche’. We staken nog een was in en gingen boodschappen doen in Aldi. Voor de laatste keer aan de Westkust. We dronken een aperitiefje in een leuke bar en bestelden enkele hapjes. Het deed ons zichtbaar alledrie even deugd weer in de beschaafde wereld te vertoeven.
X Inez & Ely
Veel plezier zo te zien! Ja vakantie kan vermoeiend zijn ????????????.Geniet er nog maar van!Veel liefs. Moekie
Toffe en leuke boel daar in down under. Hoop dat de Aussies ni te veel bang hadden van Linde
Daddy