Na Geraldton reden we door naar Horrocks. Hier was niet veel te zien. We wandelden even op het strand en aten onze lunch met veel wind in onze nek. Pink Lake was onze volgende bestemming. Hier hadden we reeds mooie foto’s van gezien en daar keken we ook enorm naar uit. Het was dan ook enorm de moeite. We hadden goed weer, er was niet veel volk en het meer zag er ook echt roze uit. Achter het meer bevond zich een grote witte zoutvlakte. Hierdoor had je mooi contrast en kwamen de kleuren goed tot zijn recht. Na enkele foto’s trokken we door richting Kalbarri. Bij aankomst kregen we een prachtig zicht op de oceaan en het nationaal park. Kalbarri op zich was een leuk stadje dat ons een camping aanbood voor de nacht. Ondanks veel wind konden we overnachten op een beschutte plek. Wanneer ik tijdens het koken enkele kakkerlakken zag kruipen en daarbovenop ook nog een rat (later kregen we te horen dat dit een ander soort knaagdier was) zag klimmen in de bomen besloten we met drie (Linde slaapt op de grond in een tent) te verhuizen van plek.
Kalbarri nationaal park behoort tot één van de mooiere nationale parken in Australië. We reden een zestig tal kilometer door het nationaal park om toe te komen aan Nature’s Window. We kregen een mooi uitzicht op grote rode rotsen. Dit deed ons even weer herinneren waarvoor we naar hier zijn gekomen. Prachtig! Om van te genieten. We deden twee wandelingen door de gorges. Het was enorm warm en hoopten op verkoeling bij het einde van onze wandeling. Jammer genoeg waren de rivieren enorm uitgedroogd en kregen we enkel stilstaand water aangeboden. Met de hoge temperaturen is het gevaarlijk om hier in te zwemmen. De kans op een serieuze bacteriële infectie is groot. Om terug te keren klommen we een eind naar boven. Linde had het enorm warm en had wat last van de hitte. We besloten om te rusten en niet meer verder te wandelen. We vermoeden dat wij al iets meer afgestemd zijn op de Australische monstertemperaturen. Hawks Head en Rossman River waren nog twee lookouts die we bekeken. We boekten een extra nacht op de camping in Kalbarri. Inez en ik hadden nog zin in een lange wandeling van 9km. Die planden we in voor de volgende dag.
Inez en ik stonden om 5u op en de wandeling vroeg te starten. Zo ontsnapten we aan de eerste hitte van de dag. Het moment dat we wakker werden begon het te regenen. Regen hier zijn enkele druppels, het hield al snel op. Linde verkoos om te blijven liggen en ons later terug te vergezellen na de wandeling. Onderweg naar het nationaal park was het nog net iets te donker en zagen we ontzettend veel kangoeroes. Een vijftiental waagden het om langs te weg te zitten en enkelen sprongen over. Het was toch tot tweemaal toe hard remmen om er geen te raken. Via Nature’s Window wandelden we 500 meter verder naar het begin van onze wandeling. Het was bewolkt en perfect van temperatuur. Ideaal voor onze wandeling. We waren helemaal alleen en zagen er enorm naar uit om deze 9 kilometer op een recordtijd af te leggen. We wandelden over gebergten, rotsen, daalden af naar een uitgedroogde rivier, trotseerden diepe zandduinen, zagen veel kangoeroes en af toe moesten we moeite doen om de weg te vinden. We kregen even twee minuten regen maar dat hield ons niet tegen. Het was een prachtige wandeling die ons enorm deugd deed! Voldaan reden we terug en pikten we Linde op. Die had genoten van een rustig dagje shoppen. Langs de kust waren er nog verschillende plekken van het nationaal park die we bezochten. Bij onze eerste stop werd Linde alvast op een dosis Australisch wildlife getrakteerd. Een slang kroop over het wandelpad. Ze stond perplex! Inez en ik waren alvast nog eens blij om er terug één te zien. We aten onze bokes op langs de kust en reden richting Denham. Een lange rit van vijf uur stond ons voor de boeg. In Hamelin Pool namen we een pauze en bekeken we de stromatolieten. Dit zijn sedimentaire gesteenten van biologische oorsprong. Op deze plek is er leven te zien dat zich vormt zoals het dat drie miljard jaar geleden deed. Het was hier vooral warm. De camping hier was voor ons niet de moeite en we besloten om verder door te rijden. Het werd alvast een spannende rit. Het werd donker en het is dan oppassen geblazen voor kangoeroes op de weg. We zagen er een aantal maar die bleven langs de weg zitten. Net voor Denham kampeerden we op een gratis kampeerplek, Whalebone Bay. We waren hier buiten nog één andere auto volledig alleen. We aten iets, speelden een kaartspel en kropen ons bed in.
X Ely & Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.