We zochten een nieuw plekje om te ontbijten en kwamen terecht in een lokaal restaurantje. Toen we voorbij de keuken liepen dachten we al snel het ergste. Al een geluk smaakte het en konden we verder met een glimlach op ons gezicht. Nog snel even geld afhalen en we namen een tuktuk naar het busstation. Hier woedde chaos, warmte en drukte. We moesten even zoeken, maar al snel vonden we onze bus richting Kurunegala. Al een geluk had deze bus airco. Daar bovenop verschoten we dat voor een lange afstand reizen de bussen zeer goedkoop waren. Drie euro betaalden we samen voor een ritje van 80 kilometer. Onze rugzakken plaatsten ze vooraan op een stoel. Hier moesten we ook voor bijbetalen. Ze doen alvast alles om wat extra geld te verdienen. Begrijpelijk maar toch ook jammer. Aangekomen in Kurunegala was het even zoeken naar onze volgende bus richting Anuradhapura. Een overvol en zeer druk busstation maakte het er niet makkelijker op. Enkele vriendelijke buschauffeurs toonden ons de weg tussen de drukte. Eens opgestapt werd het snel duidelijk dat dit een heel ander type bus was. Geen airco, open ramen en meer mensen. Deze bus was dan wel goedkoper. We betaalden 2 euro samen en reden 114 kilometer. Het gekke is dat je hier al snel 2u30 rijdt voor deze afstand. Het verkeer is hier enorm druk, vuil en lawaaierig. Eens buiten de steden valt dat goed mee. Ze racen hier door de straten als een zot en steken elke auto en tuktuk die te traag rijdt voorbij. Ik hield af en toe mijn hart vast wanneer ze een inhaalmanoeuvre deden. Soms rijden ze met vier op twee rijstroken. De luide Bollywood muziek op de bus hield ons alvast alert genoeg. Wanneer de bus een stop maakt in het volgende dorp stappen verschillende verkopers op om eten te verkopen. Appelsienen, koekjes, pepers, drinken en de vreemdste dingen. Het was alvast een hele ervaring. 170 kilometer, vijf uur, twee tuktuks en twee bussen later kwamen we aan bij onze hostel. Je kan zelf wel uitrekenen hoe traag het verkeer hier is. Met onze tuktuk chauffeur maakten we een deal dat hij ons voor 4000 roepies (20 euro) de volgende dag meenam in de stad en de omgeving. Onze hostel ontving ons goed. Er liepen drie honden rond en dat vond Inez niet zo prettig. Onze kamer was frisser en mooier dan de vorige en hier waren we zeer blij mee. We deden nog een wandeling in de hoofdstraat en aten nadien iets in onze hostel. Een proper bed deed alvast deugd.
De volgende ochtend kregen we een gratis ontbijt. Toast, een hardgekookt ei, confituur, banaantjes en een thee. Simpel, maar zeer gewenst en lekker. Tijdens ons ontbijt hadden we nog een leuk gesprek met een Australische. Om tien uur kwam onze tuktuk ons ophalen. We bezochten de stad en kochten beide een laken om onze blote benen te verbergen. Het is zeer belangrijk in Sri Lanka wanneer je tempels bezoekt dat je als man en vrouw je blote knieën en schouders bedekt. Met dit warme weer hebben we geen zin om een lange broek te dragen dus kochten we een lap stof om deze af en toe om te doen. Onze chauffeur reed met ons de volledige omgeving rond. We bezochten allerlei tempels en stoepa’s. Een stoepa is een grote tempel waar niemand in kan. Deze tempel werd vroeger vol schatten gestoken en mogen tot op heden nog steeds niet betreden worden. Eén van de tempels was in restoratie. Hier waren enkele schilders de volledige tempel aan het restaureren. Jammer genoeg sprak onze chauffeur niet al te goed Engels en kregen we weinig tot geen informatie over de tempels en de geschiedenis. Aangekomen bij de oudste boom vonden we een gids die ons meenam naar drie verschillende plekken en ons zeer veel informatie gaf over de tempels en rond het boeddhisme. Toch wel zeer interessant wetende dat boeddhisme niet aanzien wordt als een geloof maar als een manier van leven. Doe goed en krijg goed. It’s all about the karma. Ook hier mochten we meedoen met enkele rituelen. Een bloem neerleggen en het aansteken van een oliekaarsje. Onderweg naar de Moonstone kwamen we aan de waterkant ook enkele locals tegen die een bad namen in de rivier.
Onze middagstop bracht ons naar een gezellig kraampje. Hier baat de broer van onze chauffeur een plekje uit om iets te eten en drinken. We genoten van een verfrissende King Coconut en Banana Rotti. Het was een typische Sri Lankaanse setting en een ervaring rijker. We bezochten de Moonstone tempel en reden door naar het volgende dorpje Mihintale. De plek waar het boeddhisme ontstond en een bekende bedevaartsoord voor Monnikken. Daar moesten we 1840 trappen omhoog klimmen. Onderweg kwamen we een Frangipani bloem tegen. Deze bloem ruikt enorm goed en deed ons denken aan frangipane. Boven aangekomen moesten we nog enkele trappen naar boven stappen op de Aradhana Gala rots om te genieten van een enorm mooi uitzicht over de Sri Lankaanse jungle. Onderweg kwamen we enkele apen tegen die zonder waarschuwing plots zeer dicht bij je kunnen staan. Aan de andere kant stond ook nog een grote witte stoepa en een mooi wit Boeddha beeld. Terug beneden moesten we even wachten op onze chauffeur. We dronken een lime juice bij een lokale vrouw om af te koelen. Verfrissend! Hier reed ook een man rond met zijn brommertje die de plaatselijke lotto verkocht. Nadien gingen we voor een snelle hap naar een restaurant. Onze chauffeur wachtte zelfs buiten op ons. We vroegen of hij mee binnen wilde komen maar weigerde vriendelijk. Onderweg naar onze hostel gaven we de overschot van ons eten aan hem en schreven we iets in zijn review boekje. We waren alvast stikkapot en het duurde niet lang voor we in ons bed lagen.
X Ely & Inez
Ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat je graag doet en gaan voor wat je wil in het leven. Ik ga door het leven met een no-nonsens mentaliteit een passie voor reizen, bloggen en de digitale wereld. In 2018 ben in de reis van mijn leven aangegaan samen met mijn vriendin, sindsdien wil ik verder de wereld rondreizen en ontdekken.
Wat een drukte wel mooie foto’s. Geef mij toch maar de westerse mentaliteiten. Hihi.weeral een ervaring rijker! ????????
Toffe avonturen
Maar missen jullie.
Vader